Z czasem

[tomek henciński]

Pamięci Tomka Janeckiego (janeta)
Wspaniałego kolegi i współtowarzysza studenckiej doli

oktawiersz


Znaki


Niedźwiedzica, Orion, koziorożec
Saturn i Saturna wieniec
Są bogowie wojny: Ares, Mars…
Jest Twardowski – na księżycu siedzi…

Zna też niebo „czteroślady”:
Tam kareta
Tudzież mały
Tudzież wielki wóz

Ale przyjacielu!
Któż w niebiosach słyszał o motorze…?

…cisza…

***



[Gdzie uleciały Twe myśli…]


Gdzie uleciały Twe myśli
Kiedy członki bezlitośnie przykuł
Przeraźliwy magnetyzm białej pościeli…?

Czy wzleciały z aniołami w przestworza
By z góry zatoczyć krąg bociani…?
Czy może w przerażeniu z trudem pokonywały
Kolejne płaskowyże szpitalnego kardiografu?




***




[Nie wypijesz…]


Nie wypijesz z nami wódki czystej?
Kto wypije, z kim wypijem?
Jaka ona czysta, skoro nie chcesz z nami zasiąść

A panienki?
Wcześniej na nie nikt nie musiał nas namawiać…
Dziś ich krągłe kształty nikną w naszych oczach
Kaleczone surowością drewnianej skrzyni…



***



[Nie godzę się…]


Nie godzę się z Twą wolą, bo niby dlaczego…?

Nie z prochu powstałeś, lecz z miłości
Czemu wiec nie wrócisz na Twej matki łono…?
Grzebią Cię w ziemi, choć tak kochałeś słońce…

A łzy rodziców bracie?
Zlituj się nad nimi
To wspaniali ludzie…

-do, -mi, -sol, -fa, -„ni”, -„ka”
-do, -„ni”, -„ka”, Do-mi-ni-ka?
Właśnie! A Dominika?
Słyszysz jak dźwięczne to imię?
Jej serce jak symfonia… pisane dla Ciebie…

I Twej siostrze,
Co bez odzienia w strugach deszczu chodziła
Nie słodki deszcz dziś stróżkiem po policzku spływa
Lecz gorycz wylanych łez

Nie godzę się z Twą wolą, wszak widzisz… nie mogę…!



***



Samotni

Czemu Cię z nami nie było na ostatniej imprezie?
Dopiero co się zaczął kolejny semestr
Dalibyśmy radę nadrobić zaległości
Dlaczego z nami nie poszedłeś…?

Na pewno by Ci się spodobało…
Wszystko dopięte na ostatni guzik:
Lśniąca podłoga, piękna biała sala,
Stoły zalane niebieską strugą obrusu
Niczym strumień prowadzące niewiadomo dokąd…

Wcześniej trębacz zadął w trąbkę –
Cóż za dźwięk!
Jak piękny kryształ soli –
Przyłożony do rany, rani jeszcze bardziej,
Jeszcze mocniej

Smakowałby Ci sernik, cudnie lukrem zdobiony
I różowe ciasto, delikatnie pulchne…

„czaju” naparzyli, nie takiego jak u nas…
Nie było też piwa, ale do cholery, po cóż nam piwo?!
Wystarczy goryczy jak na jeden dzień

Nawet pogoda dopisała,
Ot taka do wyjścia,
Więc wyszliśmy…

Tylko żal,
Że samotnie
Przyszło nam wracać…

***

[To nieprawda…]


To nieprawda, że zwiędły kwiat
Pozostawia tylko ulotne wspomnienie
Wcześniej pszczoły zbiorą nektar
I powielą istny cud – nowe życie…

Kwiecie…
Z twej cząstki miód powstały
Napełnia serca ludzi i daje im siłę
By doglądać coraz to nowych pasiek
Tu krąg się zamyka…

Kwiecie…
Zostawiłeś tą cząstkę…

Ale dlaczego odszedłeś kwiecie,
nawet nie w kwiecie wieku…?


***


[Kupię…]

Kupię buty na tę drogę
I płaszcz podpinany
Kupię różę białą
I wieniec z Twym zdjęciem ku pamięci…

Dlaczego nie kupię zapomnienia…?

Kupię piwo, bo lubię
I tabliczkę czekolady na osłodę życia
Kupię łódź, może nawet jacht

Dlaczego nie kupię „niepamięci”…?

Bo się nie da?

…bo nie chcę!

***


Z czasem

Czasem się rodzisz, z czasem starzejesz,
Czasem umierasz
Od czasu, do czasu udaje Ci się to zauważyć
I wtedy czasu nie marnujesz

Czas to pieniądz powiadają;
Pieniądz to własny kąt,
Kąt to poniekąd wycinek koła,
Więc czas to koło, kareta,
Mercedes, orbita…

Czas to choroba, co jej nie czujesz
Przyjaciel, wierny towarzysz
Z czasem też rzadziej filozofujesz,
Czas – najlepszy rzeźbiarz zmęczonych twarzy…

Natenczas, podczas, na czas, czasoprzestrzeń –
Czas to dręczyciel niechcianych westchnień

Czasem robisz herbatę, kawę,
Z czasem one stygną i nie wiesz, co robić
Czasu nie cofniesz, bowiem i nie przyśpieszysz też, ni o sekundę –
Cofasz czasomierz – „byt namacalny”, lecz tylko
„mierz” zamknięty w twej dłoni,
Czas wtedy z uśmiechem patrzy z boku na ciebie

Czas na śmiech, czas na żniwa,
Na miłość i na gorycz –
Nie zamkniesz czasu w klatce,
Nie nauczysz pokory

Czasem się rodzisz, z czasem starzejesz
Czasem umierasz,
Z czasem zmartwychwstaniesz…!!!