Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Droga kżyrzowa

wkładam bose pantofle
na drewniane stopy
przybite kurzem cierni
schodzę po rannych schodach
przed rannym zmartwychpowstaniem
rodziny

czyszczę najbielsze zęby
melkiem wodą krwią jedną
duszą szczoteczki
brylantowe odstają włoski
od okruszyny chleba
pod czterema dłońmi rodziny
krzyżykami

jemy nasyceni wodą
rozmawiamy o stole
pijemy swoje oczy
wielokolorowe ciemne
mama ciągle powtarza

synku, czy spelniłeś
drogę krzyżową?

Opublikowano

metafora pogania metaforę, przesycone, zdecydowanie więcej słów niż treści

i masz literówkę, jak już mówiłam to jest dział "Wiersze gotowe", więc choćby literka nie może być inaczej, bo wtedy wyraz można uznać za neologizm i wiersz przeważnie traci sens


pozdrawiam

Opublikowano

Trudno mi jest dokonać dokładniejszej analizy utwóru. W kilku miejscach się po prostu gubię i nie za bardzo wiem, czy to jest takie "przesłaniowo puste", czy po prostu ja nie potrafię tego odczytać odpowiednio.

Mam na myśli, np.:
[quote]melkiem wodą krwią jedną
duszą szczoteczki



Czy to ma być jakaś aluzja? A może jakaś metafora. Ale czego metaforą może być w tym kontekście dusza szczoteczki?

Ale też w kilku innych miejscach nie za bardzo wiem, czy szukać sensu, czy to po prostu zbitek słów mający brzmieć ładnie :)
Opublikowano

tutaj jest ironia, chodziło mi o ot by w sposób przenośny pokazać obraz rannych czynności i zkontrastować go z Bożą męką...
szczoteczka, udałem ją tutaj jako symbol oczyszczenia, a co...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Szczęście jest częścią ciebie, gdy patrzysz przez pryzmat czerwonego wina, na zakochanych — w świetle lamp, na bulwarze Saint-Germain, gdzie dźwięczy cisza kina.   Zaprosiłaś mnie tu — dla kilku zdjęć, może z Notre-Dame w tle, z cieniem mostów, co w wodzie drżą jak wspomnienie, i z wieczorami nad Loarą, które nie są już te same — choć nadal pachną snem kochanków.   Jestem z tobą, nucę melodię, co płynie spod twoich ust, jak z witraży spływa róż światła — na dłonie, na wino, na nas.
    • @Wiesław J.K. Zatem mieliśmy bardzo podobnie:)
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @huzarc Istotnie, pisząc te strofy widziałem obrazy z mojego dzieciństwa. Tak się w życiu złożyło, że większość dzieci podczas wakacji jeździła na tak zwane kolonie albo obozy młodzieżowe. W moim przypadku i mojego rodzeństwa, większość wakacji spędzaliśmy na wsi.
    • @aniat. To wiersz o urodzie przyrody. Liryczny obraz mitu. W jesiennym nastroju baśni szepta w zmysłowy sposób, z klasyczną personifikacją jarzębiny jako kobiety. Definiując wszystko co w niej pociągające, a więc uwodzicielskie, magiczne, tajemnicze, a zarazem niebezpieczne mocą ognia, który w sobie nosi. Ognia, który ogrzewa ale obraca w popiół.
    • @Annna2 Z przyrodniczego punktu widzenia                      motyl zawsze pierwszy powie - dowidzenia. Tu usiądzie, tam poleci, czasem uganiają się za nim dzieci.                      Malina zawżdy zwabia słodyczą motyla                      lecz jego życie trwa trochę dłużej niż  chwila. Natomiast malina ma lepszą  perspektywę 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      W takim przypadku to jest już nas trójka - Marek Grechuta był moim ulubionym piosenkarzem, powiedzmy jednym z wielu. :) @Annna2 Z przyrodniczego punktu widzenia malina to wierna dziewczyna, a motyl to lokalny obieżyświat :)))
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...