Mury

[Natalia Fiodorowna]

Przez obmierzłe stare mury
Spacerują w białych kitlach
Łomonosow pluje z góry
Wśród duszącej ciemnej chmury
Snują sie też mroczne widma.

Tych co z sercem są na dłoni
Co poznali Lavoisiera
Mądre mury będą chronić
Nie przystawisz im do skroni
Złego słowa żeby strzelać.

Ci co kłonią się do zdrady
Upomnienie otrzymują
Bowiem żaden nie da rady
Przeżyć chemicznie parady
Stare mury wciąż rabując.

Więc pamiętaj ziomku młody
Morał tylko jeden płynie
Nie jest sztuką skok do wody
Lecz pływanie po głębinie.