Okno

[Marija Matusz]

Okno
Rama i szyba
Czasami kraty
Niekiedy nawet firanka

Okno
Widok z dzieciństwa
Na mała choinkę
Na tak wielki świat

Okno
Symbol wolności
Symbol zamknięcia
Symbol wyboru

Okno
Przejrzyste
Za nim świat
W nim kraty

Już jako niemowlę
Przystawiano Cię do okna
Patrzyłeś z zafascynowaniem

Zacząłeś chodzić
Otworzyłeś okno
Skoczyłeś...

Znalazłeś się za kratami
Okno nie było już oknem
Ograniczało cię

Przez stworzone przez ciebie
Kraty...
Nie miałeś jak skoczyć

Nie zdążyłeś dorosnąć
Okno zamknięto
Zasłonięto firankę
Świat zapomniał

Ja zostałam za otwartym oknem

[Cecylia Pierugg]

super anafora tylko znów niepotrzebne wyliczanie! zostaw coś dla czytelnika :D
pomyśl nad tym co wyżej napisałam i zmień tak żeby czytelnik mógł poczuć się współtwórcą tego tekstu! daj mu pomyśleć :D


pozdrawiam

[Ulisses]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

jeszcze kfiatek
i zasłonka
naniej bratek
śtery słonka
i motylek
i badylek
rzuczek
wnuczek
na to patszy
- bendzie gupi
bendonc starszy

to o tym co tó śię wyprawia co czeka tych co tó zaglondajom... wodogłowie i horoby psyhiczne!!!! pan grafoman zamiescił tu w nocy jeden fiersz za to wyrzywa śie na nas jako Marija Matusz! ten sam rzenujoncy poziom ten sam brak wyczucia poe i este tyki!!!