W uścisku...

[Pan poeta]

w uścisku

po cóż nam ciała, po co odwłoki
splecieni ustroniem, chwytajmy chwili
ja tulę ciebię, oddech chłodzi wzroki
oddech i duszę od ciała umili

piersi twe tulę, jak perły księżyca
świeży oddechem, dorastam pytania
czy ciało, za duszę, warte konania
czy we dwoje, w koniec świata?

spłakany porankiem, dopiero bezładny
nie pytam, odpowiadam policzkom uśmiechu
znów milczę jak świaca, na garstce śniegu
i szukam odpowiedzi, ciałem?duchem?żadny?

noc skarmiona widokiem, dwóch kochanków
spłakanych oddechem, ciała i duszy
jak gołębica, w locie poranków
niesie obydwu, bez cierni katuszy!

[Ulisses]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

niepiszemy "świaca" tylko "ofca"!!! błendy we wierszach som karygodnym narószeniem istoty pisania wierszuw w oj-czystym jenzyku... jeszcze gorsze od grafomaniii ówaga scytuje: "oddech mili wzroki" --- one sobie w zemby patrzom czy jak???

[Pan poeta]

pana błędy w komentarz są już nie rażące, co wku*******, proszę się poprawić, a pana krytykę przyjmę...