Pan w białym kapeluszu

[Pan poeta]

pan w białym kapeluszu

przez piosenkę ulic
z dłońmi wielu laty
poddąża dniem nocą
pan w białym kapeluszu

stopy kwaśne bólem
usta święte krzyżem
i wesołe warkocze jak kolce
snują się za panem w białym kapeluszu

zielony jego płaszcz
wymalowany trawą
okulary przeciwdeszczowe
odmykają błękit lawy
pokoleniowa dróżka miasta
idzie za panem w Białym kapeluszu

zagwizadł trzęsieniem ziemi
uspał grom niebios
a za nim dziewice pełne miodu
chłopy w sukienkach tęczy
dzieci w jabłku słodycz
niosą krzyż cierpienia...

[Ulisses]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

błond!!! pisze śię --- zagwisdał --- poza tym co spodziewane póstosłowie... ci chiba nie pozwalają we własnom domu dojść do słuw?

[Storm of Dreams]

Zbyt oczywiste porównania, ogólnie koncepcja ciekawa jednak słownictwo bardzo ograniczone.

(…) niosą krzyż cierpienia...
stopy kwaśne bólem

usta święte krzyżem
(…)
- to mi się nie podoba.


A już: „i wesołe warkocze oczu” groteskowo niepotrzebne.

Pozdrawiam.

PS a propos warkoczy:

Com uczynił, żeś nagle pobladła?
Com zaszeptał, żeś wszystko odgadła?
Jakże milcząc poglądasz na drogę!
Kochać ciebie nie mogę, nie mogę!
Wieczór słońca zdmuchuje roznietę.
Nie te usta i oczy już nie te...
Drzewa szumią i szumią nad nami
Gałęziami, gałęziami, gałęziami!

Ten ci jestem, co idzie doliną
Z inną - Bogu wiadomą dziewczyną,
A ty idziesz w ślad za mną bez wiary
W łez potęgę i w oczu swych czary -
Idziesz chwiejna, jak cień, co się tuła -
Wynędzniała, na ból swój nieczuła -
Pylną drogę zamiatasz przed nami
Warkoczami, warkoczami, warkoczami!

Bolesław Leśmian