„Wyobraźnia”

[Madonna]

Głosy kwiatów u stóp Anioła
wlane w strumienia oczy
zmarszczone myśli na czole
odbite w szkle okiennic świata bram

rzeka ronda kapelusza
i zielony płaszcz ... łąk gazet i
obrazów, telefonów, myśli – nie!
popękane niebo, zalane cichości
odcieniem i maszty chmur
napiętych toną w barwach
wieku...

Gubimy wyobraźni oznaki
by wiary dochować jej
nieznanej...

[Tomasz roman]

"popękane niebo, zalane cichości
odcieniem i maszty chmur
napiętych toną w barwach
wieku...",to jest świetne, dusza tego wiersza, znów plus, wielki, najlepszy z tej trójki...))))))))))):
pozdrawiam serdecznie)))))))));

[Madonna]

Dziekuję i cieszę się,że Ci sie podoba :):)

[Tomasz roman]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

jesteś obiecującą poetką, wróżę ci coś...

[Madonna]

dzieki!!
pierwszy raz ktoś mi to powiedział ...miło mi to słyszeć ....naprawde nie wiesz co takie słowa robią z człowiekiem a raczej z jego sercem

[Tomasz roman]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ja mówię szczerze...

[Madonna]

Cieszę się...

[Krzysztof Adam Meler]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ten wiersz ma pewien klimat. Obawiam się jednak, że jest zbytnio: "przeintelektualizowany" w sensie komplikacji stylistycznych i językowych w każdej z trzech zwrotek. Sens przez to ucieka - wydaje się, że zbytnio ukryty jest za kurtyną artystyczną.

Pozdrawiam - K.A.M.