Sonet banalny

[Krzysztof Adam Meler]

Życie odległe zna krainy,
Żeby tak poznać jego wiedzę,
Żeby tak pewnym dniem jedynym
Stopę postawić poza miedzę.

Życie, bo czymże jest obawa
Przed dniem jutrzejszym, jeśli żyjesz
Nie jako ciała drętwa zjawa,
Lecz jako serce które kryjesz.

Życie- nic zmylić cię nie może,
Jeśli sam w ogrom ten uwierzysz
Jeśli wraz z liściem ujrzysz korzeń.

Życie- epizod nieskończenia,
Skończoność czasu, którą zmierzysz
Nim usta pojmą sens milczenia.

[Tomasz roman]

jesteś kapitalnym, powaga!
ten sonet na warsztat, natychmiast, a potem do tomiku!!!!

[Lilianna Szymochnik]

Muszę pochwalić je-ok.
Ave!

[Tomasz roman]

ok dobry sonet, dobrym nauczycielem,
dobry sonet...

[Lilianna Szymochnik]

Mówię tutaj o swoim sonecie ostatnim.
Ten nim nie jest rozumiesz.
Tomaszu romanie.
Ja mam się uczyć pisać sonety-żartujesz!
mam ich dziesiątki.Ty lepiej spróbuj kolego.

Ave!

[Tomasz roman]

Tak, najlepszy...