kocham cię, innej nie mam(wersja pierwsza)

[Tomasz roman]

Kocham ciebie, innej nie mam...

Mej wspaniałej(o końcu i początku)

1 .

nalałem do pół - kokosowego kieliszka
litr niebieskiego rumu -
w smaku twych łez

przepaliłem skórę na taką, jaką chciałaś
skórzaną, antyprzemakalną -
na wypadek końca i początku...


ustwiałem godziny szczytu
wedle twojego i nietwojego zegarka -
wznisłej ekstazy i opadu ikr...

rozpaliłem ognisko -
wyskoczyło na połysk wody
jak dwa łabędzie po fali
jak dwie struny po twym języku
już są i znów będą...


złapałem pelikana, który podrywał -
twą siostrę, koleżankę
przyjaciólkę, mamę,
złapałem horyzont nadziei...
otarty jak kra lodu -
spod płomyka -
twego - końca i początku.


z anomali - o trzynastej miało kropić
wypiłem całe niebo
dla ciebie skrabie -
dla początku i końca.

namaszczyłem twe udo olejkiem do -
defibliracji duszy
tak pachniał -
jak koniec i początek...

uszykowałem namiot -
na wypadek nadejścia uczuć
ten namiot pomieść -
koniec i początek.

nas...

2


wielka, istniejemy tutaj
pośród gwiazd i styków ciał
by przeżyć:
lęk przed samym sobą


wielka, patrzymy tutaj
w tą wielkość twoją
by i mnie, Romana
wywyższyła.

impresja majowa:

wielka, rolkowana biel słońca
żagluje nam przed ustyma
jakyb chciała powiedzieć
tu i teraz:
koniec i początek.


wielka, czuły był ten sen
którego o zgrozo
za czarta klętego -
nie było!



wielka, jesteśmy tutaj
aby na te wszystkie dolegliwośći
początku i końca.
wynależć inkantacyjne leki -

mów więc...



3


jesteś moja, jesteś pod namiotem
pijesz z kokosa łzę za łzą
jakby chcieć znów nalać w siebie -
koniec i początek.


jesteś moja, patrzysz na tą skórę
i tulisz się jak wicher do ciepła
bo ona tylko da ci ukojenie -
grajmy więc na błękitnych -
zachodach i wschodach -
końca i początku:
słońca...

ten pelikan w różowej klatce
pierwy raz go dopatrzyłaś
klniesz mnie, klniesz mnie! -
jak niebo klnie gromy i burze...
jak burze niebo za susze... -
i to wszystko dla ciebie -
ja je wypiłem!


twoja skóra połyskuje jak piasek
ten olej chyba wytworzył:
magię, abecadło wdzięków -
znów klniesz mnie, znów -
koniec i początek.



jesteś moja, choć tutaj sterczy -
kwadratowa wyrwa w ziemi, tak dziwna...!
widzę w niej milion twarzy
milion rękawiczek z ołowiu
milion łśniących początków
i lśniących końców
wskakujemy tam? pytam zdrów
ty powiesz, mogiłą?
ja powiem wskakujemy
i już:
Koniec i początek.

co?
mówisz że wszystko zrobiłem odwrotnie....!
że koniec jest początkiem?czy tutaj, na ziemi?
dla nas?

[Krzysztof Adam Meler]

Większość moich przemyśleń jest zgodna z przedstawionymi w wersji drugiej. Sugerując się jednak ogólnym wrażeniem artystycznym, zmuszony jestem wyznać, że ta bardziej odpowiada moim upodobaniom lirycznym. Miłość, co jasne, jest barwna wszystkimi kolorami tęczy. Każdy sposób jej ukazania obiektywnie musi być właściwy.