Kolejny początek
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Posem 16
Czasem nucę pieśń nad pieśniami
i zrywam chwasty położone w mojej głowie
nie widzę przez nie nicciągle wracam do miejsca, w którym są niebieskie chmury
po to tylko, by rozwinąć skrzydła
i spaść na ziemię w porze jesiennej
kiedyś patrzyłem dalej
miałem oczy sokoła
i mokre włosy
z których wiązałem liście
i szedłem do ciemności, a później do światła
by rozłożyć grzech na częściw południe zamykam oczy i nie widzę ludzi
pogrążonych i żartujących w pracy
są spękani jak ziemia
ledwo naciskam przycisk wróć
a zaraz jestem gdzieś indziej
w nocy, która oddycha mną
rozwiązuje mi oczy
i siada na moich barkach
by przycisnąć mnie do ziemi.
3
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 39 odpowiedzi
- 604 wyświetleń
-
- 33 odpowiedzi
- 566 wyświetleń
-
- 30 odpowiedzi
- 505 wyświetleń
-
- 27 odpowiedzi
- 458 wyświetleń
-
- 26 odpowiedzi
- 322 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Nata_Kruk · Opublikowano
@lena2_... nawet jeśli jesień, we wzajemnej potrzebie, trzeba pokołysać słowami.. myślami... :) Ładnie. -
Przez Berenika97 · Opublikowano
@Robert Witold Gorzkowski To jest gorzki, inteligentny wiersz o tym, jak Polska walczy o "wartości", o "tradycję", o zamknięcie drzwi przed "obcą" Europą - a tymczasem ta Europa po cichu robi swoje. Buduje, zmienia, działa. Bez patosu, bez krwi na drzwiach. -
Przez Nata_Kruk · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
... lubię wspominki w takim wydaniu... :) @infelia... ... czemu nie... :) -
-
Przez Berenika97 · Opublikowano
@MigrenaCzytam Twój wiersz jak opis spotkania ale jako kosmicznego wstrząsu, teologicznego wydarzenia, które redefiniuje rzeczywistość. Początek jest niesamowity - "Wszechświat zadrżał w swoim śnie, jakby ktoś wcisnął pauzę na oddechu Boga" – to jest potężne obrazowanie. To nie jest spotkanie dwojga ludzi, to zderzenie światów. "Czas rozlał po ziemi jak wino z rozbitego kielicha" to przepiękne dopełnienie tego obrazu. Ten wiersz jest niemal całkowicie metafizyczny. Nadałeś formę pojęciom, które zazwyczaj są nieuchwytne. Najlepszym przykładem jest wers: "w twoim milczeniu jest coś z matematyki wieczności". Połączenie mistycznej "wieczności" z precyzyjną "matematyką" tworzy napięcie, które idealnie oddaje poczucie "porządku, który zna każda cząstka atomu". Osoba, do której się zwracasz, nie jest po prostu człowiekiem. Jest portalem, zwierciadłem, przez które patrzy "sama świadomość". Cały tekst jest naszpikowany genialnymi obrazami. I wreszcie ostatnia strofa: "nicość pochyli się nad nami, jak nad swoim pierwszym dziełem" - to nadaje spotkaniu rangę nowego aktu stworzenia. To nie jest wiersz o zakochaniu, to wiersz o olśnieniu. Niezwykle piękny tekst.
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się