ulice białe jak tokio

[piotr patt]

z kawałkiem oceanu wtedy wszystko przypominało
niezałatwione sprawy to tak jakby pisać od prawej
do lewej i żadnych zachwiań w druku

zdarza zamyślać się o dziewczynach
wtedy można poczuć że i mnie przytula morze
ale to tylko obawa przed miłością

zbliżoną
do wielkiej równiny

ostatnio znów coś zieleni i zawile
a gdzieś pewnie zamykają oczy to ta stara kobieta
bez szans na piątą porę roku wystarczy dotknąć
tekturowej kabury

uwielbiam przesiadywać w cafe rose
i pisać o zawieszeniu broni im dalej tym lepiej
zawsze jest jakieś słowo wyjście
że śnią mi się

martwe podłogi

[pathe]

ogólnie ok ale mam jedno pyt do autora-po co więcej skoro można to samo w mniej?:)