Zaczątek

[Pergamin]

Niektórzy już wiedzą co jutro ich czeka
Otchłań niezmierzona – niemądra kaleka

Gdzie fotel bujany jeszcze się kołyszę
Skrzypieniem modlitwy jeszcze słychać ciszę

Jeszcze cienie skrzydeł w pośpiechu falują
Freski z białej ściany oddechem zdejmują

A zapach łąk żywych policzki twe gładzi
Nastrój otępiały chwasty dłonią sadzi

Muzyka spokoju jeszcze usta głaszcze
Lecz wpada i milknie gdzie pożółkłe chaszcze

Gdzie wszystko zastygło ucieczki pośpiechem
Kroki jeszcze słychać stawiane półśmiechem

Jak strzałą zatrutą wiatr ci głos przeszywa
Moje puste imię westchnieniem odpływa

A ty już odbiciem z lustra odpowiadasz
Zwłoki naszych rozmów na ręce me składasz

Pękasz na diamenty kalecząc podłogę
Echem odpowiadasz – w wieczną skręcasz drogę

Usypiając z lekka krańcem pieśni trwania
Budzi się gwałtownie zaczątek płakania

Ptaki rwą przestworza przed burzą w panice
Na gwoździe zabite oczu okiennice

Słońce już zachodzi zakrwawioną chustą
Firanki już zdjęte - w niebie cisza pusto