W nas?

[Piotr Sanocki]

Na cóż ci była wiara w cudy,
w dmuchawców chmury,
w filar z drzewa,
w góry całujące u stóp nieba?

Na co ci ten kamień na czole
i wiatr w te dłonie?

A te marsze? Dokąd płynęły?
Czy rylcem czasu i młotem – chwilą
wrócisz do matki ostatnie kwiecie?
Czy znów cię uniesie?

Zwątpiłeś Człowieku?

[Gość Szymon Paweł Oberszt]

Witaj

"Zwątpiłeś człowieku" - ...

Szymon Paweł

[Piotr Sanocki]

Witaj Pawle!
Zwątpiłem - to prawda :)
Dlatego ten wiersz...

Pozdrawiam serdecznie

[Witold_Adam_Rosołowski]

Piotrze - i na cóż Ci wątpić
kiedy niebo kropli skąpi
kiedy las nie wydał szumu
w polu wiatr, a gdzieś z rozumu
Pan Poeta - na cóż ... niesie
w niebie - w polu - w dolnym lesie
ktoś go wita - jak łyk leku ...
zwątpiłeś- człowieku

pozdrówko W_A_R




[sub]Tekst był edytowany przez Witold_Adam_Rosołowski dnia 07-04-2004 12:39.[/sub]

[Seweryn Muszkowski]

Jak tak dalej pójdzie to zwątpienie sięgnie zenitu i znów będzie potrzebny taki współczesny "Potop" Sienkiewicza - mam nadzieję, że wiesz co mam na myśli.

seweryn

[Piotr Sanocki]

Witoldzie, dziękuję za wiersz otuchy :)

Serwerynie, rozumiem o co Ci chodzi :). Nie wiem do czego zmierzam i co czas pokarze zawsze było dla mnie tajemnicą. Trzeba wierzyć i być dobrej myśli ;) A zwątpienie jest rzeczą ludzką.

Człowiek (przez duże "C") znaczy coś więcej niż człowiek - to niemal ironiczne sformułowanie kogoś ;)
Grunt to zrozumieć wiersz i peuntę, a potem to już z górki :)

Pozdrawiam serdecznie