dwa zamieszkują Anioły ...

[Kornelia Zawrzykraj]

gdy tylko zakończę modlitwę
rude odetnę warkocze
iskry roztłukę oczom

przegrałam
... o Ciebie bitwę

gdy tylko z klęczek wstanę
twarzy oderwę dziecko
wyłamię palcom gesty

aniołem
... nie było mi dane


czarne wyżłobię myśli
wytyczę ponad sumienie
nakarmię wymięte spojrzenia
tych, co po to już przyszli

[Witold_Adam_Rosołowski]

Kornalio - tytułu nie rozumiem - ale jakby resztę tak - wiersz pozostawiam w ciszy - bo aniły wypłoszę

pozdrówko W_A_R

[Kornelia Zawrzykraj]

Witoldzie nie lubię tego robić, ale specjalnie dla Ciebie ;) wyjaśniam:
- chodziło mi o dwa anioły: biały i czarny (ten diabelski) tak zwykło się przyjmować i tak też założyłam w tym tekście
- ten dobry pewnie nie ma dla kogo już istnieć i górę bierze drugi, już w zasadzie nie anioł, a czarna część, wstającego z klęczek, wyciągnięta na wierzch jakimiś niepowodzeniami, żalem, rozpaczą ...
Pozdrawiam jak zwykle pluszowo :)