Pokusa

[marta_sawicka]

jak wąż jadowity umysł przenika
niesie za sobą ból i cierpienie
błotem oblepia karty pamiętnika
w umysle sieje zamet i spustoszenie

kłoda cięzką serce przygniata
jest szatana widzialnym dotykiem
zostawia blizny na długie lata
a w sercu ranę i smutku muzykę

musisz byc czujny na drodze życia
przesiewać myśli jak ziarno od plew
inaczej szatan cię skrzywdzi srodze
bo wciaz uprawia zatruty siew

ile łez żalu popłynie na świecie
ile dzieci straconych zastaniesz
nim go Panie w proch rozgnieciesz
i ukrucisz bezkarne panowanie

odnów Panie oblicze tej ziemi
przyjmij moje skromne orędzie
zniszcz spróchniale od zla korzenie
niech swiat pokojem zakwita wszedzie