Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
W toni

Wydzwonione przemykają chyłkiem
labiryntem korytarzy z nadzieją
Bez fałszywej buty wiedzą jakie zakończenie
przyprawi wiosenny zachód słońca
którego nie dane doczekać

Niedozwolone ruchy pionkiem gmatwają
ustawienie figur na szachownicy
A ta rozłożona na chwiejnych schodach
dodaje dramaturgii i uroku grze
Wieża choć w gruzach znów zagra

Jakież zdziwienie ogarnia zagadkowe ognie
że nie tak łatwo wzniecić pożar w kamieniu
Chyba że ten okaże się jedynie fasadą
złudzeń a iskra skrzesana rozpali się nagle
dumnie uwalniając nagromadzoną energię

Tursiops truncatus
Opublikowano

Skrzyknięte przemykają chyłkiem--- kto pomyka?
labiryntem korytarzy z nadzieją
Bez fałszywej buty wiedzą jakie zakończenie
przyprawi wiosenny zachód słońca--- o co przyprawi?
którego nie dane doczekać
*
szczerze; nie rozumiem 1 zwrotki
myślałam że to o grze w szachy, ale...

Opublikowano

Na początku w pierwszym wersie były "postacie".
A drugie to po prostu "zakończenie (czegoś tam) przyprawi zachód słońca".
Nie to nie jest o grze w szachy:))). Wykorzystałem jedynie grę jako
sposób przedstawienia pewnego zdarzenia
Pozdrawiam

Opublikowano

"Chwiejnych" bardzo na tak.
A tytuł Gruzy ??? Nie wiem.
Utwór mimo wszystko miał być optymistyczny.
Szczególnie na końcu trzeciej strofy.
A Gruzy jednak powodują że ten optymizm już na początku gdzieś ulatuje.
I chyba coś z tą wieżą zrobię
Skłaniam się coraz bardziej ku "Tursiops".

Pozdrawiam

Opublikowano

Piotrze, trochę się zaplątałam w Twoim wierszu, zauważyłam przemykające postacie i to labiryntem, z którego jak sądzę nie mogą znaleźć wyjścia więc zasiadają do stołu i zaczynają grę w szachy ( przypomina to Alicję w krainie czarów ), które również żyją i powstają z gruzów...hehe ;))))))))) tak to widzę R.

Opublikowano

Tak, tak sens widzę; gra złudzeń, otumanienie wrażliwości (to w zw. z tym zachodem słońca)
Jedyne co mogę powiedzieć to to, że wniosek mógłby być sformułowany inaczej, tzn tak żeby aż kopało. (może porównanie jakieś obrazowe na koniec jeszcze?)
pozdrawiam Jimmy

Opublikowano

Piotrze na pewno chciałeś dodać tutaj energii dużo,
ognia,a tu gruzy obok.Tylko,że to co dostrzegłam
to tak za bardzo nie wiem o czym(zagadka w szczelinach:))
hm,albo to ja taka niedomyślna,
pozdr.ciepło

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Relsom @Berenika97 @Roma Bardzo dziękuję za tak ciepłe komentarze:):)
    • @MIROSŁAW C.Bardzo dziękuję! Wiatr, odwieczny hulaka.  Nie zna drzwi ani zaproszenia, Wpada zawsze bez pozdrowienia Raz poetą, raz psotnikiem, Głośnym jest osobnikiem! @Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję!    Wiatr figlarz choć nie ma rąk uwodzi sukienki, pranie rozwiewa i nagle ... zwiewa.   @violettaŚmieszek i urwis jakich mało! Bardzo dziękuję! 
    • @Roma Ależ mnie zaskoczyłaś! :))) Nie spodziewałam się, że taka prosta czynność, jak wspólne czytanie wierszy, dostarczy tak pięknych słów. Mój luby był i jest pierwszym czytelnikiem tego, co napiszę. Już dawno zwolniłam go ze stanowiska recenzenta (był i jest kompletnie nieobiektywny!). Dlatego "męczę go" wierszami innych autorów, tych, których sama cenię.:)) Ale "jego męka" i moja przyjemność z czytania, połączyły się w fajną formę wspólnego spędzania czasu. I to tylko tyle. Natomiast cieszę się, że Ty się cieszysz jako autorka niebanalnego i nieoczywistego utworu, który wywołał tyle fantastycznych emocji. Pozdrawiam ps. To już nie pierwszy Twój wiersz, który wspólnie podziwialiśmy. Mój małżonek najbardziej zapamiętał "a niech mnie" , nawet powtarza teraz "kurde blaszka!" A ja zastanawiam się, czy nadał mi nowe imię - blaszka.
    • I nastała szaruga przyćmiona jak ból głowy dach dudni w deszczu strugach dnia jednakie połowy   Czas godziny przeżuwa skazany na ściskoszczęk kukułka się wykluwa a w głosie słychać obrzęk   To z wiersza: cóż po chlebie kiedy nie smarowany – w jednym wersie pisany ten cytat tam był – niebem  
    • Cisza nie krzyczy — tylko tnie, gdy ból się gnieździ tam, gdzie nikt nie chce. Nie widać krwi na myślach dnia, choć serce pęka raz po raz.   Ostrze to lustro — odbija lęk, ten, co się czai w środku mnie. To nie o śmierć tu chodzi, wiesz — to próba, by poczuć coś jeszcze.   Skóra pamięta, choć rana się zasklepi, a noc, jak matka, tuli do ciemności. Nikt nie rozumie… lecz może ktoś spyta: „Czy boli cię dusza?” — choć raz, choć coś.   Nie chcę cię straszyć, nie chcę cię żegnać, tylko usiąść obok — nie oceniać. Bo nawet w szramach bywa sens, choć prawdziwe ukojenie ma inny kres.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...