tau ceti

[Rafal Bielan Wierzbicki]

mam do odbioru konstelacje
zapis ciągu
równego dalszym odkryciom
małe spustoszenie na dyskach skroni
nakłania do gestów astralnych
w stylu Galileo

czytam o Orionie widocznym
na zachodzie od strony
osiedlowego sanitarium
kropelkowanie gwiazd
jest mi znane od dzieciństwa
kiedy obudzone w snach mity
o wyjątkowych cechach
zatapiały armadę
niegodziwych sputników

znikam na krańcu widma
napełniając się widokiem
gwiazdozbioru wieloryba

usypiałem w tysiącu drżeń
po wielkim wybuchu

dalej biegnie tylko opar
milczący wokół własnej osi
daleko od ziemi i stacji badawczych
przyrodni brat omikronu
nigdy nie gasnący kandelabr
wysłany z misją
do nadpobudliwych istot
zmęczonych cyklem wirtualnych
poranków i zamyślonych wieczorów

od 12 lat nie czułem tyle siły
ktoś za mnie odesłał butelkę
z wiadomością by chwilę później
wyśpiewać wspólnie
nie znane dotąd astropsalmy

[Oxyvia]

Taki wiersz powinien być krótki. Jest to wiersz biały, oryginalny skojarzeniami, naszpikowany metaforycznie. Nie może być długi, jeżeli czytelnik ma mieć wytrwałość do zrozumienia go. Proponuję zrobić z teo kilka wieszy, cykl tematyczny.
Takie jest moje odczucie.
Pozdrawiam.

[marek dunat]

zamysł , temat ok . forma przegadana. za długo , za rozwlekle .dobrze byłoby przepleść monotonną wyliczanke jakimiś wkrętami napisanymi kursywą . nie koniecznie związanymi z tematem . pozdrow.

[M._Krzywak]

Ja już miałem przyjemność zapoznać się z wierszem i zwróciłem też uwagę na wystarczająco oryginalny pomysł i temat. Moja opinia jest pozytywna.
Pozdrawiam.

[Rafal Bielan Wierzbicki]

pomyślę nad tymi uwagami - uznaję je za cenne po krótkim przemyśleniu
... a Michała - pozdrawiam :)

zdrowia