Czekanie

[Eustachy Sceptykiewicz]

Najgorsze jest czekanie.
Na to co się zaraz stanie.
Irytujące chwile płyną wolno.
Zwłoki nie cierpiące sprawy czyli
Miłość i szczęście to nie zabawy więc
Jak najszybciej ziścić chcemy je.
Wyglądamy przez palce czy przypadkiem nie nadchodzą.
Ich nadejścia przegapić nie możemy.
Wiercimy się nieustannie, nogą machamy,
Niekiedy palcami w stół pukamy, gdy nastanie wreszcie,
Krótka jak okamgnienie nasza radość, szybko mija
A najgorsze jest czekanie
Czekać,
Czekać,
Czekać.
W końcu niewiadomo na co.
Może to są zwykłe mrzonki,
Nic nie warte wcale.
Lecz nie wszystko da wyjaśnić się.
Sensu na siłę nie próbujmy szukać,
Tam gdzie znaleźć go nie można.
Brać to co życie daje, przyjąć jakie jest
Tak po prostu, tak po ludzku
Czekać,
Czekać,
Czekać.
Zimnej wody kubeł czasem się przydaje
Dla ochłody na zszargane, w strzępkach nerwy.
By cierpliwość swoją ćwiczyć,
Dobrze do dziesięciu jest policzyć.
Nie zamartwiać się na za zapas.
Głupstwami głowy nie zawracać.
Myśleć o czymś miłym i wytrwale trwać.
Podziwiać otaczający nas przyrody świat i
Czekać,
Czekać,
Czekać.
Nudne to się robić już zaczyna.
Takim grzecznym i uprzejmym ciągle być.
Cierpliwy ponoć więcej dostaje, dlatego
Warto czekać, słuchać i… kochać warto.
Czekanie to wyzwanie nie lada.
Toteż każda kobieta będzie rada,
Gdy pośpiechu uniknąć zdołasz.
Pozostaje tylko…
Czekać,
Czekać,
Czekać…