Do M****

[Piotr Zaborski]

Gdym stanął nad ciemnych wód przestrzenią
I ujrzał tych spienionych fal mrowie
Pomyślałem – to Twoje włosy, co jesienią
Niejednego mogą w swej głębi utopić

Wtem nów, co mroki ciemności rozproszył
Gdy wspiął się na szczyt nocnego nieboskłonu
I hołd w pokorze Twoim oczom złożył
Bo zgadł, że swym ogniem przywiodą go do sromu

Tej właśnie nocy skonał także szafir u Twojego łona
Bo spojrzał z zazdrością w Twe iskrzące oczy
U których łza, jak kropla rosy, była uwieszona
Skonał, bo on nigdy tak żyjących świateł nie roztoczy

[Darfusity]

nie ten dział.

[Piotr Zaborski]

a który ?

[Marcin Gałkowski]

no raczej poeazja chyba?

1) zmień Waść tytuł, to raz... są takie tytuły, któych używać już nie należy... i to jest jeden z nich... kojarzy się z tekstem, którego raczej już nikt nie doścignie...
2) nie ta epoka... chociaż nie jestem futurystą... jeśli ktoś ma potrzebę pisania w duchu epok minionych... i potrafi jako tako... to w sumie czemu nie? choć do ideału tutaj daleko - pisz jak czujesz.

po dokładniejsze komentarze zapraszam do odpowiedniego działu:]
pozdrawiam