Limeryk nr 141

[Henryk_Jakowiec]

Pewien łucznik z Łukęcina
już od rana wciąż napina
nie cięciwę łuku
lecz brzuch i seppuku
z animuszem rozpoczyna.

[Duilla]

Co on z dziurą w brzuchu zrobi
ona wszakże go nie zdobi
nie spodoba się dziewczynom
gdy wnętrzności mu wypłyną
nim godziny dwie upłyną.

[Henryk_Jakowiec]

Przykro mi gościu ale niestety
wszystko to było na tle kobiety,
która jak smukła pierzasta strzała
noc w noc łucznika z innym zdradzała.

[Duilla]

No bo to wszystko to była sodomia
a łucznik był rodem z zakładów z Radomia
nie był on krewnym Wilhelma Tella
i bielmo mu w jednym oku doskwiera
dlatego brzuszek sobie otwiera.

[Henryk_Jakowiec]

Znam „Łucznika” ciemne strony
gdzie asortyment obrony
z przeogromną mocą
był robiony nocą
i troskliwie był chroniony

[B.H.]

Harakiri czy seppuku
mógł se lepiej zrobić kuku
mniejsza krzywda by spotkała
gdyby dziurę swą oddała
ta kobieta co z jej winy
niecne łucznik robił czyny
strzałą bowiem ugodzony
już nie znajdzie żadnej żony.

[Henryk_Jakowiec]

Łucznikowi bez różnicy
byle tylko nastał zgon,
bo gościowi coś odbiło,
nie chce życia wieść już on.

[Duilla]

Otrzymałem nowe wieści
łucznik nową panią pieści
dziura w brzuchu mu przeszkadza
pani więc mu tak doradza:
kaletnika odwiedzimy
twoją skórę naprawimy
choć wnętrzności ci wypadły
ale jeszcze jesteś ładny.

[Henryk_Jakowiec]

To podpowiedz tej kobicie,
że my artystyczne szycie
łucznikowi zalecamy
i usługę wykonamy
jeśli tylko łucznik ów
strąci jabłko z naszych głów.