Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Względność

Eustachy Sceptykiewicz
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Eustachy Sceptykiewicz

Eustachy Sceptykiewicz

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Wszystko względne jest,
Przede wszystkim świat.
Wszystko inne, w sumie też.
Otacza nas tak samo,
Jak powietrze,
Czas i przestrzeń.
Dookoła
Widok cudny,
Beznadziejny.
Piękno i
Brzydota.
Miłość?
czy nienawiść?
Złe dobro?
Dobre zło?
Słodko? Gorzko? Kwaśno? Słono?
Różnie bywa.
Światła promienie rozmaicie padają,
Myśli przeróżne odsłaniają.
Każdy patrzy oryginalnie,
Odbiera nietypowo, niebanalnie,
Cokolwiek by to nie było,
Listek, kropka czy osoba,
Dowolność przeogromna,
Nie ma dwóch identycznych
Spojrzeń i refleksji.
Różnią się od siebie jak ogień i woda,
Niebo i ziemia,
Śnieg oraz szkarłat.
Różnorodność dostrzegać trzeba,
Uszanować istniejący rzeczy stan.
Nie walczyć z każdym o wszystko
I byle co, nic na siłę.
Łagodna perswazja bywa potężniejsza.
Miłość względna bywa także,
Zależy jak na nią patrzeć.
Kochać to nie zawsze znaczy to samo.
Można kochać mocno,
Można kochać słabo.
Wrażliwość i ckliwość darem poety?
Czy przekleństwem jego jest?
Odpowiedzi jednoznacznej próżno szukać
Na tym świecie, ciężko będzie ją odnaleźć.
Akceptacja, afirmacja nietrudna okazuje się.
Życie lekkim bywa czy też nie?
Wszystko względne jest.
Przede wszystkim świat.
Wszystko inne, w sumie też.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Sylwester_Lasota
      Dzień, w którym wypłynęła ryba

      Przez Sylwester_Lasota · Opublikowano

      :)
    • Father Punguenty
      Dzień, w którym wypłynęła ryba

      Przez Father Punguenty · Opublikowano

      Zbrodnia to niepojęta, cios w zdrowe ciało. Jak sięgnąć okiem trup gęsto się ściele, Gdyż milion ryb życie słodkie oddało - Donosi prasa i dzwony w kościele.   Przez wsie malowane, wsie jak Zalipie, Wzdłuż pól chwilę, co świeżo zżętych, Onegdaj z rzek modra, dziś ledwie chlipie, Niosąc tłum stworzeń głęboko śniętych.   Brzany srebrzyste, zwinne szczupaki, Płodne karasie, świnki, lipienie, Liny przecudne, soczyste sandacze, Leszcze powszednie, kiełby, bolenie.   Słodkie ukleje, dorodne sumy, Okoń rozbójnik i rozpiór mały. I wszystkie pomniejsze płotki i ryby, Co brały na chleb i co nie brały.   Kto się zamachnął, lub kto zawinił ? Czy zbój teutoński gdzieś wpuścił trutkę ? Czy alg złotych gromad kłąb się nasilił ? Dmie propagandy gnom w twardą tubkę.   Na głównej, ważnej warszawskiej ulicy, W ciemnych zaułkach, gdzie życie wrzało, Gdzie młyny mielą dni i godziny, Się Państwa Naczelnik i grono zebrało.   Stu gniewnych wyznawców było na sali. Gotowych na rozkaz sięgać po szablę. Naczelnik oznajmił - Autorytet się wali, Autorytet nasz tonie, donoszą kablem.   Gdy mieszał herbatę z orientu, Purwy, Pomyślał potem - To prosta sprawa. Na wpół Robespierre, jeszcze nie Scurvy. Palec swój kładę na czole Zbysława.   Jest sprawa, kto żyw biega na jednej nodze. Trzaskają drzwi, akta wzorowo. Sam Zbysław czerwony, w czerwonej todze, Rozkazał przesłuchać ofiary masowo.   Zeznania kazał wziąć ofiar i świadków. Wystawiał nakazy z miną wręcz wilczą. Złapać mi, mówi, nędznych gagatków. Zbysławie - mówią - lecz ryby milczą.   Zbysław, więc prasie historię przedstawił, O pladze nieznanej w historii zbawienia. Trzasnął aktami, paski poprawił I rzekł w łaskawości - do umorzenia.   Prezes zaś w duchu zaklął dosadnie, Podumał, patrząc na rzekę zza szyby, Cóż, poczekajmy, aż poziom opadnie, Gdyż wtedy wypłyną nam grube ryby.     YouTube - wersja dla leniuchów (wersja udźwiękowiona)

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • Sylwester_Lasota
      Brzeg pola

      Przez Sylwester_Lasota · Opublikowano

      Ładnie.   Pozdrawiam.
    • P.Mgieł
      Jeśli chcesz być szczęśliwy

      Przez P.Mgieł · Opublikowano

      @viola arvensis Po prostu prostota :D
    • P.Mgieł
      Brzeg pola

      Przez P.Mgieł · Opublikowano

      na brzegu pola rosną słowa których nikt nie zebrał cisza przysiadła na ramieniu jak ptak, co nie zna imienia. w zeschniętej trawie słychać drżenie wiatru i coś jeszcze – jakby echo dawnych rozmów nie patrzę w stronę drogi bo wszystkie drogi są teraz ścieżkami światła a pod stopami ziemia oddycha jakby chciała powiedzieć: „jesteś u siebie”

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...