Względność

[Eustachy Sceptykiewicz]

Wszystko względne jest,
Przede wszystkim świat.
Wszystko inne, w sumie też.
Otacza nas tak samo,
Jak powietrze,
Czas i przestrzeń.
Dookoła
Widok cudny,
Beznadziejny.
Piękno i
Brzydota.
Miłość?
czy nienawiść?
Złe dobro?
Dobre zło?
Słodko? Gorzko? Kwaśno? Słono?
Różnie bywa.
Światła promienie rozmaicie padają,
Myśli przeróżne odsłaniają.
Każdy patrzy oryginalnie,
Odbiera nietypowo, niebanalnie,
Cokolwiek by to nie było,
Listek, kropka czy osoba,
Dowolność przeogromna,
Nie ma dwóch identycznych
Spojrzeń i refleksji.
Różnią się od siebie jak ogień i woda,
Niebo i ziemia,
Śnieg oraz szkarłat.
Różnorodność dostrzegać trzeba,
Uszanować istniejący rzeczy stan.
Nie walczyć z każdym o wszystko
I byle co, nic na siłę.
Łagodna perswazja bywa potężniejsza.
Miłość względna bywa także,
Zależy jak na nią patrzeć.
Kochać to nie zawsze znaczy to samo.
Można kochać mocno,
Można kochać słabo.
Wrażliwość i ckliwość darem poety?
Czy przekleństwem jego jest?
Odpowiedzi jednoznacznej próżno szukać
Na tym świecie, ciężko będzie ją odnaleźć.
Akceptacja, afirmacja nietrudna okazuje się.
Życie lekkim bywa czy też nie?
Wszystko względne jest.
Przede wszystkim świat.
Wszystko inne, w sumie też.