Kryształ

[Joanna S]

zastygłam w kryształ
twardy, zimny, pozornie obojętny
odbija światło
nie przyjmuje go

ty chłodnym oddechem go zbudowałeś,
nie, to ja sama go stworzyłam
by strzały twych słów
w dumny mur trafiły

może ominą to centrum
emocją pulsujące

Niestety
serdecznymi grotami
ów kryształ obłupujesz
jesteś coraz bliżej
Czemu pozwoliłam ci, byś
dotknął tak głęboko?
tak, chciałam tego
A ty uciąłeś tę linę z aksamitu zbudowaną
zastępujesz ją teraz sznurkiem szpagatu
a ja mam się na to godzić

Czy godzę się?
czy potrafię?
czy żal szczęścia utraconego aż tak głęboki?

zerwę go!
na co mi szpagat
znów w kryształ lodu zastygnę, bo tak łatwiej
nie dowiesz się, co zrobileś

nie mogę...
nie chcę być zimnym kryształem