Rzeczywistości

[Wilkołak]

Gdzie jest góra a gdzie dół?
Czy na ścianie stoi stół?
Wciąż wiruje, wciąż się kreci,
rzeczywistość dziwnie nęci.

Widzę to czego tu nie ma,
ściana zżółkła od niechcenia,
ja chce spokój, ja chce ciszę,
wciąż wiruje, myślę, słyszę.

Tego nie ma... to już zniknie,
wciąż rozmyte myśli widzę,
rzeczywistość się nakłada,
wspomnień już cała gromada.

Co jest prawda, Co niebytem,
a co snem tylko lub mitem.
Ja różnicy już nie widzę,
chociaż patrzę ciągle w ciszę.

To co było złym wspomnieniem,
teraz prawdą, mym natchnieniem.
Co zapomnieć kiedyś chciałem,
teraz widzę, lecz na jawie.

Wszystkie myśli poplątane,
me wspomnienia pomieszane.
Wszystkie moje, Te prawdziwe.
Teraz walczą z moim życiem.

Dźgają duszę, kują serce,
drapią w oczy, skubią ręce.
Dłonie moje postarzałe,
serce moje takie blade.

Widzę Ciebie tak jak dawniej,
choć nie patrzysz właśnie na mnie.
Oczy twoje rozpalone.
Myśl wypala, ogień plonie,

światło mruga, słonce gaśnie,
czy me ciało w końcu zaśnie?
Wypalone, przetrawione...
z wszystkich grzechów oczyszczone...