Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Uśmiech wiosny do pokoju wpuszczam
próbuję zatrzymać
ten ułamek sekundy,
który nadzieję we mnie budzi błogą
i napawa słodyczą
moje istnienie na ziemi
nigdy nie będzie mi lepiej jak na wiosnę,
gdy buty w błocie ubrudzę
zrywając zachłannie
białe przebiśniegi
tulę w dłoniach ich życie kruche
i przepraszam je czule
gładząc ich drżące tchnienie,
że zabijać muszę
w imię miłości
cudem owianą nadzieję.



×
×
  • Dodaj nową pozycję...