milosc

[piotr640924]

jeziorko w mej gminie jest nieopodal
na nim bez fali łódka się chyboce
na łódce postaci co tyłem zwrócone
w zawiłym spojrzeniu dłonie swe splecione
oznajmiają uczucia ciepłe i gorące
splecione nicią białą jakby Bogu w podzięce
że dał im szczęście wielkie
by mogli teraz splatać swoje ręce
ich usta do siebie nie śmiało się chylą
już czują dotyk smak rozkosz
chyba się nie mylą
tak czuli po krótce spostrzegli się szybko
los na przekór wszystkiemu związał białą nitką
ich serca co w oczach wiele powiedziało
choć tych spojrzeń nie wiele
serce nie kłamało

na łódce postaci co tyłem zwrócone
w zawiłym spojrzeniu dłonie przeplecione
a na dłoniach pierścienie z drobnym koralikiem
włosy siwe dostojne z jedwabnym płomykiem
biała nic oplata dłonie i serduszka
na szuji wać pana pod kołnierzem muszka
ich oczy choć tyłem w zawiłym spojrzeniu
wiele dały i dają choć usta w milczeniu
ich oczy choć milczą mówią w podniesieniu
choć lat tyle mineło o wielkim pragnieniu
ich serca co w oczach wiele powiedziało
i tych spojrzeń tak dużo
serce nie kłamało