Zgłoś

wiele  bardzo wiele mówimy  ubieramy słowa  w iluzje  robimy makijaż    często są jak chwasty  jak  bukiet ze sztucznych kwiatów    a gdyby gdyby były nagie   pewnie … by zawiodły    więc co z nimi…   6.2025 andrew  Sobota, już weekend   

@Nata_Kruk Napisałaś tekst, który sam w sobie jest "za_cięciem", przerwaniem, ale i zawieszeniem między światami. Ten tytuł z podkreślnikiem to gest – graficznie pokazuje ranę, przerwę w ciągłości, ale też techniczny zapis pliku, jakby życie było dokumentem, który można zatrzymać, zapisać w momencie cięcia. Pięknie splatasz przemijanie z trwaniem. Szczególnie porusza mnie kontrast między "zegarem kosmosu na trajektoriach orbit" a "szelestem opadłych liści" – wielki porządek wszechświata obojętny na ludzką miarę czasu, zapisującą się w "mapach na skórze życia". A zakończenie... To ciche, nieśmiałe "ale" – "w łonie kobiet zakwitają nieśmiało nowe nadzieje" – które mówi, że każde za_cięcie, każda rana, każda śmierć ma swoje dopełnienie w ciągłości życia. Nie triumfalnie, nie głośno – "nieśmiało". To wiersz o cykliczności, o tym, że zatrzaśnięcie powiek to też otwarcie ich gdzie indziej. Piękny!

@Berenika97 tak, w tym temacie krążyłam, pisząc ten wiersz. Dramat samotności... Dziękuję Ci serdecznie za komentarz i pozdrawiam słonecznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Omagamoga dobre przemyślenia:) @Migrena żyjesz w takim wolnym świecie, gdzie wszytko śmieszy:)

@Nata_Kruk Ładny wiersz łączy sentymentalność z elementami nadziei. Świetny technicznie też, starannie wycyzelowany :)