Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

pusto,

na moich wargach
osiadły kurze - wiecznej pokuty przestworzy-
niesione wiatrem ze wschodu
/powracają przy każdym potknięciu o kamień/

twe nieme spojrzenie
schowane we mnie - przetrwało,
przysiadło, zaczajone w labiryncie niewiedzy
czekając, aż podaruję ci ckliwość
/ponoć u schyłku życia spotkamy się
w cieniu kamiennej wieży „niezawinionych dziewic”/

wiem, znów zabraknie odwagi
na rozplątanie supła gordyjskich mocowań
na niezatańczone
cierpiące brakiem bliskości bolero

ucieknę piaskiem przez palce
gubiąc czarne perły
spływające po szybach rozkoszy
twojej morskiej arterii

/dla nas nie ma pożegnań
jesteśmy jabłkiem Adama i Ewy
rzuconym na perski dywan/

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...