Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Przekleństwo królów

nie ma
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

nie ma

nie ma

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Był taki ktoś, kto swoją przyszłość znał,
przed sobą widział warkocz przyszłych lat.
On znał swój cel, swe życie w garści miał,
on czuł, że zatrzymać może w biegu świat.

On żył jak bóg, patrzył z wysokości,
pił z kielicha ludzką krew jak wino,
jadał zachłannie z rogu obfitości
i żył bezpiecznie pod swoją egidą.

Widział przed sobą czysty horyzont,
z czołem jasnym raźno patrzył w dal,
świat go otulał lekką, morską bryzą:
nieznany dotąd smutek płacz i żal.

Cóż to za strach, cóż za przerażenie-
ujrzeć nad sobą sznur gradowych chmur,
gdy w drobny mak rozpryska marzenie
i z piedestału spada przyszły król.

On wie - czekać może tylko cudu,
by ktoś usłyszał ten rozpaczy głos,
gdy żądza zemsty pała wśród ludu
i przesądzony już władcy los.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Rafael Marius
      ziemia

      Przez Rafael Marius · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Jakoś tam chyba dbamy nie najgorzej siejąc to i owo, a potem zbierając owoce naszych starań.   I jeszcze podziękowania administracji się należą rzecz jasna,
    • Lidia Maria Concertina
      Bzdury.

      Przez Lidia Maria Concertina · Opublikowano

      Kołacząc do niekrochmalonych prześcieradeł wybieram się na spacer po histerycznym niebie Pod maską spokoju, spanikowane "ja" - gwałtownie się kolebie: zmrożone odsetki w banku, kwas mrówkowy w ulu, klepsydra na ganku, szczęście zwija się z bólu  Zarywam noc gwałtownie, Numer do grupy wsparcia! ... tam - ciągle zajęte, podobnie w oazie, we wspólnocie rodzin  i w psychiatrów bazie A przecież miał to być spacer - jak rzekłam: ''po niebie.'' Nie mogę znaleźć drogi - od ciebie do siebie. Chcę byś mnie uspokoił, wyrównał rachunki, bo ja - nie potrafię: zbyt ciężkie rynsztunki - zmarnowanego czasu, popijaw za barem, rachunków sumienia z diabelskim kontuarem Ktoś to musi sprzęgnąć. Zapiąć i ogarnąć. Spisać i podliczyć. Zebrać i zagarnąć. Wychodząc z mojego życia - nie rzuciłeś cienia: To jak, rodzimy się "wciąż na nowo"? Czy znowu - "na do widzenia"?  
    • Rafael Marius
      Lato

      Przez Rafael Marius · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Tak bym nie mógł, przecież to boli.   Mnie się jeżyny kojarzą ze słodkimi wakacyjnymi dziewczynami wraz z którymi je jadłem.        
    • Gosława
      pytajnik

      Przez Gosława · Opublikowano

      pachnące lasem strony przypominają dom ten z bielonymi ścianami i zapieckiem który grzeje brzuchy małych kotów w nim są słowa bliskie i dalekie od dotykania gdybyś wiedział jaka jestem samotna niebo znowu straszy grzmotem przecinającym ciszę szukam jakiegoś znaku potwierdzenia że czujesz nade mną ociężałe chmury i tylko porzucone obrączki w bawarskiej filiżance przyciągają kurz otworzyłam się na czulszy dotyk głębszy oddech co dalej?
    • Roma
      ziemia

      Przez Roma · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      A rzeczywiście, już poprawiam.   Dziękuję za podzielenie się wierszami, jak zwykle nie zawodzą :)   @Rafael Marius nie mogę się z Tobą nie zgodzić. Trzeba o takie miejsca dbać. Dobrej nocy :) @Waldemar_Talar_Talar dziękuję ślicznie. Branoc :)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...