Proroctwa w ślepocie

[Lilianna Szymochnik]

Ty ślepoto nieświadomości z tej wady omamu
ty wyroku bezstronności z poddania i wyroku,
tyś marnością zewnętrzną ziemi i temu światu,
gdzie?-twoje oczy wieszczko wróżebna z oblicza
wejrzyj w głębię,tej skrytej innym tajemnicy tabu
prorocza wyobraźni,tyś ciemności jasną w mroku.

Gdzie twoja opaska miłości wołająca z rozsądku
ty oświecona w boskiej mocy widzenia i proroku
w krainach innych wymiarów idziesz z losu niebu
odsłoń prawdę nauki z błędnego wydawania wyroku
jesteś ślepym grzechem Fortuny i Temidy z sądu
komu podajesz rękę,czy wiesz gdzie?-prawda w oku.

Kto?-Ciebie wybawi z ciemności boskości i zabawieniu
dla tego światła pochodni zawiłe w korytarze labiryntu,
czym się wyróżniasz z laski,temu złemu służysz diabłu
patrzysz w przyszłość i nie widzisz,tej ohydy robactwu
widzisz wiele z duszy światła odbierasz wiele wnętrzu,
ale twoje sumienie kamieniem,tym leży i głazem w sercu.

[Maciej_Gerasz]

ten wiersz mi się podoba. Pozdrawiam