Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

***(Kiedy ująłeś moją rękę...)

Iza Wonadhob
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Iza Wonadhob

Iza Wonadhob

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Kiedy ująłeś moja rękę
to tak jakby motyl
trzepocząc skrzydłami
uwalniał się z moich pleców

Patrzę na niego uważnie
Jak frunie wokoło pragnień
próbuje krzyczeć
nie umie…

Wznosi się w błękitny przestwór
gubi po drodze skrzydła
już go nie widzę
lecz nadal czuję

Przytulam Twą głowę
Do moich piersi
nie widzę łez, nie czuje bólu...

odpływam…

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Łukasz Jasiński
      Osiemdziesięciolatki

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      @aff   Dobra, zrobię wyjątek dla świętego spokoju...   Po drugiej stronie taki sam zegar, w sumie ma wąsy, jest nakręcany, gdy tylko zajrzysz, choćby i w butach w centralnej części - domu - na ścianie morza szum z wielkiej - muszli - to taka, aby cię zabrać ze sobą w podróż po egzotycznych jak San de Cannes, tak i powrót zbyt długi jest - do niej  i jeszcze babcia wychodzi z pieskiem i jeszcze piesek wchodzi po schodach, a co wybierasz - to delegacja - gniazdko żelazka - dracen bez wody?   Tak po prostu czytam...   Łukasz Jasiński 
    • bazyl_prost
      Wałęsanie

      Przez bazyl_prost · Opublikowano

      ładne, chroni przed groteską
    • aff
      dzwoneczki

      Przez aff · Opublikowano

      To trzeba kilka razy wrócić do takich wierszy. Dzwoneczki, róże te dzwoneczki...     Za dużo o śmierci, o cieniach. Napisz o życiu, o zwykłym dniu, o pragnieniu ładu. Dzwonek szkolny może być wzorem umiarkowania, nawet erudycji. Za dużo śmierci, zbyt wiele czarnego olśnienia. Zobacz, narody stłoczone na ciasnych stadionach śpiewają hymny nienawiści. Za dużo muzyki za mało zgody, spokoju, rozumu. Napisz o chwilach, kiedy kładki przyjaźni zdają się trwalsze niż rozpacz. Napisz o miłości, o długich wieczorach, o poranku, o drzewach, o nieskończonej cierpliwości światła.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Fragment akurat z tego wiersza sobie "pożyczyłam" do tytułu, też tu pasuje. Piotrusie Panowie to wdzięczny temat, niestety, w wierszach ładniej niż w życiu. Pzdr.
    • Bożena De-Tre
      A

      Przez Bożena De-Tre · Opublikowano

      @Leszczym Kół-:)Aaa
    • aff
      Chłopiec i czaple

      Przez aff · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Poszukam :-)   Ja nic już raczej nie oglądam, nie lubię. ;-)    

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

          Dziękuję, pozdrawiam serdecznie (Kończę dwa swoje zbiorki, jeden jest z haiku, o ile to można skończyć.. Bardzo dużo poprawiania, samo poprawianie ;-)) Wszystkiego dobrego Czarek :-)    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...