Klęska moralności... 09.2001

[Łukasz K.]

Patrzę i widzę
Ze zgliszcz wychodzi człowiek.
Mówię i się nim brzydzę.
On otwiera parę powiek.

Myślałem, że już zginął
On jednak żyje
Przygnieciony przez złom
Sok niebiański pije.

One runęły od zła
On wstał i chodzi
Choć przebiła go metalowa kra
Ona na nowo się narodził.

Ludzie pragną krwi
Ma być, jak burak czerwona
Bóg Ziemię dał Ci,
A duszę czarna wrona .

Przez kaprys złej Bestii
Zatracił się śmiech
Nie powiem nic w tej kwestii
Na jego miejscu wyrósł czerwony mech.