Noce Kupały

[Lilianna Szymochnik]

W Noce Kupały roztańczeni chłopcy z dziewczętami
w świętym ogniu tańca wirują w szałem,tym upojeni
skaczą,przez ogień,na przemian w ekstazie porwani
myśli błądzą,gdzieś w dalekie kosmosy,w tej nocy orgii
dziewczęta bose nagie podnoszą śpiewy,klaszczą dłoni
w przeciwnym kierunku,do ruchu słońca ciemnością otuleni.

Ten taniec,jakby niemiał końca wszystkich porywa ciałami
bo dziś nastał,ten dzień wiosenny zjednoczenia i jedności
wszechświat łączy wodę z ogniem,ziemię i niebo z piorunami
światło z ciemnością płeć żeńską i męską w zespoleniu boskości
gdzieś,tam puszczają wianki wodzie zapalone wróżą,w tej kąpieli
topią kukłę przybraną w szmaty-weselą się wszyscy oszołomieni.

ład złączył się dziś z chaosem przeciwstawne żywioły rade sobie
płoną pochodnie w wielką orgię przemienia się w ogólną aktu inicjacje
chłopcy porywają dziewczęta w w ciemność skacząc,przez święte ognie,
by żar kosmicznego zarodka przezwyciężył przeciwstawne w płeć i różnice
świętojańskie ognie młodego pokolenia kusiły żądne spełnienia życzeń rozkosze
życzenia ich spełniała owa!..nocy,w tym patriarchalnym prawem surowo rządzone.