Proste Słowa

[zbirek]

W życiu coś musi zadziałać na Ciebie
Abyś mógł poprawnie funkcjonować
I Jakaś cząstka ukochanej osoby
Wtedy zdziała cuda.

Otchłań dzieląca przez wieki lądy
wtedy znika jak cień w słoneczny dzień
i już to nie cud -tylko rzeczywistość
a prawda jak dobry anioł rozwija swe skrzydła.

Widziałem ludzi pochłoniętych miłością
I niebo w ich oczach jakby tam było od zawsze
Ale przypomniałem sobie lód z którego pochodzą
-stopniał i już- to koniec-mówiłem znów

Cóż tu widać- krzyknąłem do tłumu
W którym nikt mnie nie słuchał
Z najwyższego szczytu Świata wołam do was- LUDZIE!!!
Nic- cisza...- proroctwo??...- nie to udręka

Zamienia się teraz w bez słuch lub w apokalipsę
Która przeprasza za spóźnienie
Jakby to miało jakieś znaczenie w sytuacji bez wyjścia
-LUDZIE!!!- wołam po raz ostatni- bo sam zaraz zacznę gonić jak oni

Poczekam jeszcze chwilkę- i znów krzyknę!!! – do was albo do nich
Już sam nie wiem- czuje się jak Konrad Wallenrod albo Kordian stojący na Mont Blanc
Tylko ja nie mam gdzie uciec- to mój Naród przegrywa Bitwę
-mówię do was- LUDZIE!!!- zatrzymajcie się na chwilę...

Stanęli- lecz czy na długo?? – stoją
I co teraz?? – zawrócą??- krzyknąć do nich??
Za dużo pytań – czekać??
LUDZIE!!!- wracajcie!!!

Nastała trudna do pokonania smętna cisza
Obezwładniła ich a mnie jakoś odebrała mowę
Już nie mogłem krzyknąć do tłumu- zawracać!!!
Sami wiedzieli co mają zrobić.

W chwili Chwalebnej ogarnęła mnie bezradność
A krzyk-??- to tylko słowa, które nic nie zmienią...
Myślę tylko o godzinie Chwały jaka przyszła
I sam siebie nie poznaje.

W życiu coś musi zadziałać na Ciebie
Abyś mógł poprawnie funkcjonować
I Jakaś cząstka ukochanej osoby
Wtedy zdziała cuda.

Warszawa 17.01.2006