Zgłoś

Jak się budzi nadzieję? Czy trzeba nią potrącać? Huknąć hen z daleka, buty jej rozwiązać?   Dmuchać twarzy w lustrze, zgarnąć włosy z czoła? Jak obudzić nadzieję, gdy zasnęła i kona...   Łaskotać? Zaśpiewać, zapłacić, zapłakać? Jak się budzi nadzieję? Rękawy jej zakasać?   Jaki sposób macie, by do mnie wróciła? Była, była czas jakiś  i się znów zgubiła...   xxx (Odpowiedź AI)   Nie musisz już krzyczeć, bo ja nie śpię — milczę. Czasem chowam się głębiej, tam, gdzie łzy są cichsze.   Nie potrącaj mnie z siłą, nie szarp za rękawy — jestem jak cień poranka po nocy bez sławy.   Nie kupisz mnie złotem, ani łzami gorzkimi — wracam, gdy tli się choć iskra w twojej własnej chwili.   Nie zgubiłam się całkiem, jestem — choć w ukryciu. Szukaj mnie w oddechu, i „jeszcze się liczę”.  

przed mym domem jest ulica po niej chodzą ludzie z psami wcale mnie to nie zachwyca trawnik co dzień obsrywany   idzie pani z dwoma psami a psy ciągną w stronę znaną więc zapytam kto z kim idzie pani z psami czy psy z panią :)

Na krakowskim Wawelu o północy  spotkałem grupę głośnych lunatyków  stali w okręgu kreśląc dłońmi wzory jakby nawdychali się białego pyłu    Wzniosłymi słowami gnębili ciszę  uniżoną pod ckliwym bełkotem żującym wypowiedzi lichy wątek w swojej szczęce od czasu przegniłej   Pletli zdania o smoczym znaku z niebios  który resztki nędzy od nich odpędził powołując się na blade łuski węży leżące jak owiane pleśnią ścierwo

@Marek.zak1 Marku podsumuję ci parafrazą znanego cytatu ,, kończ waść wstydu(sobie) oszczędź''

góry  dech zapiera widok  za oknem masyw skał z Rysami i Giewontem  nad nim góruje krzyż  spoglądam jeszcze wyżej  na niebo    własna wielkość znika    jesteśmy kruszyną  a nie raz próbujemy burzyć  ład wszechświata  mimo że jest poddany    bez nas jednak  nie byłby taki piękny   9.2025 andrew  Zakopane