-
Ostatnio w Warsztacie
-
Waldemar_Talar_Talar 15 502
niebo powoli
zbliża się
do ziemi
chce ją przytulić
powiedzieć że
jest dumne
że trzyma za nią
kciuki że lubi
jej wiersze
podziwia zachody
zaćmienia oraz
świerszcze
lubi przyglądać
jak dumnie
rosną drzewa
lubi gdy płacze
bo w tych łzach
prawdę widzi
niebo jest ziemi
bliskie czasem
drzwi otwiera
szanuje tych co
ją kochają
sercem
1
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 45 odpowiedzi
- 1 142 wyświetleń
-
- 40 odpowiedzi
- 703 wyświetleń
-
- 39 odpowiedzi
- 733 wyświetleń
-
- 29 odpowiedzi
- 600 wyświetleń
-
- 27 odpowiedzi
- 553 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano
@Groschek Twój sposób pisania jest dla mnie bardzo inny — niełatwy do uchwycenia, ale czuję w nim intensywność, która może być dla Ciebie ważnym kanałem wyrazu. Nie rozumiem wszystkiego, ale widzę, że ten tekst ma swój rytm i charakterystyczną formę. Dzięki, że się nim podzieliłeś :) -
Przez Poezja to życie · Opublikowano
Jej serce Skrywa tajemnicę Zapisaną W osobnych bytach Jej ciało To otwarta księga Z której czytam Prozę życia Jej dusza To kruchy fragment Z którego zbieram Prawdę o istnieniu -
Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano
@NotatkiSamotnosći Każdy ma prawo do swojej przestrzeni i przeżyć, nawet jeśli nie zawsze się z nimi zgadzamy, tyle na temat wiersza. Mamy przecież wolną wolę, to niezbywalne prawo każdego człowieka. -
Przez Bożena De-Tre · Opublikowano
Czułość. W powietrzu czuło się miłość, choć to złudzenie chyba… Na początku było słowo. Pośród słów błądziła myśl. Każdy, nawet polny kwiat, do słońca chyląc swą twarz rumieńcem pokrywał się… jakby zmarszczki miał… i zapamiętać nas chciał na wieczność. Miłość przecież wietrzną jest…, unosi ją wiatr. Zapuściłam się w nasz ogród, by osuszyć nasze łzy…, płatki róży na policzkach… Szczęściem wiatr przegonił chmury…, ogród zamilkł. Zniknął obraz dwojga ciał… Poruszałam się z trudem, ścieżki zarosły w gniewie. Czy ja w gniewie nie pamiętam? Reszta zniknęła z księżycem. Mrok okrył Ziemię. W bieli wiosennych wiśni czaił się strach. Upłynął czas. -
Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano
@lena2_ Jaka nastrojowość i cisza między słowami, pozdrawiam :)
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się