Po drugie: miłość...

[Shashe Mene]

Ciężkie uczucia i myśli poszarpane
Są przy mnie tak samo wieczorem jak ranem
Choć na chwile udać się w krainę ułudy
Zawirować gdzieś, poczuć wiatru dmuchy
Odrzucić… oderwać się od tego
Odciąć się choć na chwilę od serca głuchego
Zanurzyć się… zamknąć oczy czasem
Stanąć przed jakimś nieznanym lasem…

… ciemność nieznana, sroga i głucha
cisza całkowita, tylko wiatr czasem dmucha
czubki drzew księżycem lekko oświetlone
delikatny bałagan…. Każde gnie w swoją stronę
a góruje księżyca srebrzysta poświata
Co chwila obrazy minionego lata…

Biało-żółte światło księżyca
Twe piękne przed mymi oczami lica
Chcę się zbliżyć.. dotknąć choć na chwilę
Chociaż blisko, dzielą mnie od tego mile

Z Twych ust wypływa brak pełnej szczerości
Mimo, że uśmiech i żart wciąż na nich gości
Mimo że słowa są mądre niebywale
Wciąż brak mi odpowiedzi na pytania zadane
Dręczą one ciągle mą głowę i duszę
I sam dobrze wiem że ich nigdy nie wyksztuszę
I nigdy się nie dowiem czy nasze splecione ręce
To przyjaźń, koleżeństwo czy może coś więcej
Jestem dobrym kolegą, tak, wiem, słyszałem o tym
Jednak powtarza to się ciągle jak w literaturze motyw
Ile można żyć złudnymi nadziejami
Czy będzie cos w końcu między nami??