Koszmarny omam senny

[Lilianna Szymochnik]

Otulony płaszczem ciemnej nocy
wyjący jak wilcze do księżyca.
Błądziłem w gąszczu uczuć moich
snu!-W którym mnie dreszcz przeszywał.
Opętany i zgubiony w ostępach grozy
błądziłem w labiryntach nocnej zmory.

Otulony płaszczem ciemnej nocy
zmagający się z siłami cienia.
W koszmarnych omamach krwawej wojny.
przeraźliwych dźwięku,szczęku broni.
Błyskał miecz złoty w rękach moich
zasłoniła moje ciało-tarcza egidy Zeusowa.

Otulony płaszczem ciemnej nocy
szukałem światła w ciemności.
Walczyłem o duszę,ze śmiercią o życie
w amoku żądzy szalonej paranoi.
Mój!-Anioł Stróż mnie ochronił,
ze snu obudziła-anielska muzyka.

Otulony płaszczem ciemnej nocy
ujrzałem światło w tunelu i mój pokój.
Cały zlany potem w urojonej gorączce
wróciłem z tej orbity?-na ziemię.
Serce przestało łomotać żyłem niebem
szczęśliwy,że to sen był?-i mój koszmar.