Z wiatrem w żagle tańczącej myśli

[Lilianna Szymochnik]

Myśli moje gnają w monsunowe wiatry
z szybkością tornada w pędzącym żywiole.
Wirują gwałtownie z fali uderzenia i wściekłe
porywające bestie idące w potędze z wielkiej mocy.

Uderzają tańczące do wnętrza mojej niespokojnej duszy
szybkie niespodziewane i bijące gwałtownie w swoim szale.
Rwące niszą wszystkie przeszkody na swojej drodze,jak szalone
burzące w grzmoty przechodzące w światła promieniem łuny błyskawicy.

Potop mojego ciała okrętu wypływa w zbawcze arką oazy dla serca raju przystanie,
na spokojniejsze wody ucieka w zatoki,by zaczerpnąć oddechu naprawić wyrządzone szkody.
Gdzieś się jeszcze,ze sobą tarmosi,po ciele burzy,ale nagle wszystko z wolna ucicha w głuchą cisze.

I znowu z nową myślą odpływam,na inne nieznane owe!-Bezkresne wody oceanu szukając w poezji i inną krainę
w odległe-nie odkryte jeszcze horyzonty dalekie,tego świata błądząc,po zdradzieckich rafach w nieodkryte inne lądy.
Gdzieś?-tam czekają!-Dla wiatru porywistego nadymane w żagla-z burzami tornada-nie baczą w przeszkody i na życie.