Baczcie oka obserwatora on tu jest obecny

[Lilianna Szymochnik]

Przyszedł jak gość - odszedł jak duch
każdy zadaje sobie w sercu to pytanie.
Kto to był z kont się wziął ów gość
z refleksji płakał nad zdradą w poezji.

Bo ktoś szuka w rymach innego sobie celu
ktoś pisze dwa słowa i wierszem to nazywa.
Ktoś jedno zdanie zapisuje z litery i słowu
i już mianem poety posługuje-wszak się nazywa.

Bolało go kaleczenie języka, tak pięknego
bolało go bezsensowność czas sensu straconego.
Dla sensu pisania dla celu własnego i wyższego
czytając niektóre wiersze - serce mu się łamało.

Czy po naszym narodzie taka spuścizna zostanie
zamiast udźwignąć zadanie nasze młode pokolenie.
niechaj zamieni swoją zabawę w prawdziwe pisanie
bo złamałoby mu się jeszcze z tego faktu jego serce.

Dobrze za te parę naście lat mnie już, nie będzie
tak pisał idąc rymami, tak mówił wierszem we łzy słone.
Wziąłem jego słowa, sobie głęboko do serca, tak mówiące
pozostały w pamięci - wryły znakiem na moją pisaną poezje.