Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Baczcie oka obserwatora on tu jest obecny

Lilianna Szymochnik
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Lilianna Szymochnik

Lilianna Szymochnik

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Przyszedł jak gość - odszedł jak duch
każdy zadaje sobie w sercu to pytanie.
Kto to był z kont się wziął ów gość
z refleksji płakał nad zdradą w poezji.

Bo ktoś szuka w rymach innego sobie celu
ktoś pisze dwa słowa i wierszem to nazywa.
Ktoś jedno zdanie zapisuje z litery i słowu
i już mianem poety posługuje-wszak się nazywa.

Bolało go kaleczenie języka, tak pięknego
bolało go bezsensowność czas sensu straconego.
Dla sensu pisania dla celu własnego i wyższego
czytając niektóre wiersze - serce mu się łamało.

Czy po naszym narodzie taka spuścizna zostanie
zamiast udźwignąć zadanie nasze młode pokolenie.
niechaj zamieni swoją zabawę w prawdziwe pisanie
bo złamałoby mu się jeszcze z tego faktu jego serce.

Dobrze za te parę naście lat mnie już, nie będzie
tak pisał idąc rymami, tak mówił wierszem we łzy słone.
Wziąłem jego słowa, sobie głęboko do serca, tak mówiące
pozostały w pamięci - wryły znakiem na moją pisaną poezje.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      pozwól mi ma jesień

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Wochen Napisałeś wiersz delikatny, medytacyjny, pełen wyciszenia. Piękne jest to przejście od obserwacji zewnętrznej ("rysuję ślady", "idę po zapachu") do całkowitego zlania się z tym, co obserwowane - "swobodnie spadam , razem z nimi , jestem żółty brązowy". A potem świat przestaje być martwą materią, staje się rozmową. I ta gotowość słuchania, bez odpowiadania. Bardzo mi się podoba. :)
    • Berenika97
      Determinacja

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Starzec zatory, zatory życie ma humory raz w lewo, raz w prawo wszystko leci krzywo ale zanim się zepsuje katalizator ratuje   Pozdrawiam:)
    • andrew
      O. Ona!

      Przez andrew · Opublikowano

      @Annna2 Nie tylko artystów bywa natchnieniem , podąża za nią spojrzenie, o lotach marzenie .   Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia 
    • Berenika97
      O. Ona!

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Annna2 Aniu, sprytnie zastawiłaś pułapkę! Czytam, próbuję rozszyfrować te zagadkowe obrazy - "passaty na wietrze", "kumka", "patyk i gumka", myślę sobie: symbolika? metafora kondycji ludzkiej? Może chodzi o artystkę .... I nagle - "czapla siwa" na końcu! Cały wiersz się przewraca jak domino i układa na nowo. Wszystko nabiera sensu: ta jedna noga, cierpliwość, wypatrywanie "szczęścia w wody okruchach" (czyli rybek!), ten patyk, który "połknie szybciej niż gumka zetrze"... Uwielbiam ten żartobliwy ton - "cnotami nie grzeszy jak wielcy artyści", "mimoza albo inna muza w natchniuzach" (to "natchniuzy" jest świetne!). Pokazujesz czaplę z przymrużeniem oka, z sympatią dla jej drobnych niedoskonałości. A jednocześnie - czy to tylko o czapli? Bo ta "czapla jak Godot marząca o lepszych jutrach" to już coś więcej. Każdy czasem stoi na jednej nodze, skulony, cierpliwy, wypatrując czegoś w wodzie... Dowcipny, zaskakujący wiersz. Bardzo mi się podoba. :)))  
    • andrew
      Przyroda

      Przez andrew · Opublikowano

      @Jacek_Suchowicz  Super...   Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...