Wspomnienie

[Lilianna Szymochnik]

Nie piszę do ciebie ,by pozyskać łaski serca twego
które,tak gorąco obdarzą miłością każdego.
Lecz jestem w bardzo wielkiej ochocie
wspomnieć coś o twojej cnocie.
Jesteś młodą i piękną dziewczyną
lecz cóż z tego?-kiedy pod kuszącą,
minką kryję się?-przedwczesna rozpusta
i wielkie!-Zmęczenie cielesne.
Nawet tak wczesnej młodości,
brak ci już dziewczęcej czystości.
Usta twe niegdyś skromne i ponętne,
teraz dla każdego są już przystępne.
Droga do skarbnicy niewinności otwarta,
bo twoja cnota nic!-Już nie warta?
Kierując się torami fałszywej miłości
zeszłaś do ostatniej dziewczyno podłości.
Pogrążasz się w otchłani zgnilizny moralnej
pochodzisz z rodziny mniej elektualnej.
Porządniejsi wypierają się ciebie,
by twojej hańby?-nie ściągnąć na siebie.
Dziś jesteśmy daleko od siebie
i tylko myślą dosięgam ciebie.
Nie mogę?-się z tym pogodzić,
że jesteś już inną dziewczyną,
i że z przedwczesnego zepsucia,
sama jesteś sobie tylko winną.
Byłaś jak!-To czyste stworzenie,
co!-Teraz zrobiło z ciebie otoczenie?
Pamiętam szczebiot twoich ust niewinnych
i wzrok twych oczu-prawie dziecinnych.
Usta,twoje piękne lica jak płomień
czysta z piękności dziewica.
Cała twoja postać chłopców marzenie
kierowana przez jakieś natchnienie,
co-z tego pozostało!-Wspomnienie.
Wspomina często tamte chwile
spędzone z tobą tak!-Niezwykle mile.
Piękne wieczory wiosenne majowe,
te które tobie!-Poświęciłem połowę.
Lecz wspominam to wszystko daremnie
bo wielka otchłań odgradza cię odemnie.