Eutanazja

[K Puchała]

Coś mi tak smętnie gra w duszy,
Coś grzebie w głowie zamęczonej,
Wspomnienia skleroza suszy
– Echa pamięci zgubionej.

Czasem, gdy jeszcze fantazja
Promienie tęczy zapala,
Biczem swym eutanazja
Myśli strzeliste wypala.

Nim jeszcze chwycę za kartkę,
Nim ołóweczek poszukam,
Niepamięć zamyka kratkę
I sam nie wiem, czego szukam.

Tak rozżalony spoglądam
W kąty pamięci porwanej,
Spalone plamy oglądam,
– Coś krzyczą w mowie nieznanej.

I tylko ciężko na duszy,
Żal tego, czego nie było.
Nie wiem, co me myśli głuszy,
– Może nic się nie zdarzyło?

[Ewa Rajska]

nie radziłabym na początku kariery poetyckiej brać się za takie tematy- to zwyczajnie trudne.
w tym tekście jest całe mnóstwo błędów, które popełnia chyba każdy początkujący:
przegadany, rymowany, ale nierytmiczny, styl kiepski, wcale nie poczułam się jak peel, po co wielkie litery na początku wersów, jeśli piszesz zdaniami?
no, to takie najbardziej widoczne.
ale nie przejmuj się, ja miałam dokładnie to samo. stąd też wiem, że jak się trochę popracuje, to potem wychodzą śliczności:)

pozdrawiam ciepło!
ER