za ścianą obok

[Daniel Bartkowski]

ze zgrzytem pijanej ściany
naprędce kleconej toalety
kaszlącej anginy
i mydła kawałka
dzieje się świat samotnej
mamuleńki

genialni archaniołowie trąbek
pod pióry jej pióry swe kładąc
na prośbę o kawę
przerwaną czterdziestką
i kilka rdzeniowych snów
milczący

Najświętsza Maryja Panna
ta żywa

w najmniejszej kropelce potu
w najśmielszej kropelce wódki
uśmiech
samotnej o brzuchu jak mleko
mamuleńki

Najświętszej Maryi Panny
co nijak ma się do mnie
tej żywej
spod piętnastki

[Daniel Bartkowski]

chodzi o konkretną osobę
o bardzo jasnej cerze
i brzuchu, które, o ile dobrze pamiętam,
pachniało słodkim mlekiem