Tkaczka

[Agnieszka Stępniak]

W dłoni tylko co zamkniętej
tyle światów pomieściłam:
ciebie, siebie ,uśmiech dzieci
dom , ogródek, psa i płot.

Ściskam, trzymam, ślę modlitwy
i ostrożnie , i ostrożnie...
Nie wypuszczę z mojej dłoni
nici, które plotą los.

Jeśli możesz , dobry Boże
daj mi wciążw ułudzie tkwić,
że coś mogę jeszcze zrobić,
trzymać , trzymać, trzymać ... trwać!

[Maria Anonym]

Witam, pani Agnieszko!a moze by tak w zakonczeniu"trzymac,trzymac trzymac...tkac!"lepiej pasowalo,bo przeciez chce pani jeszcze cos zrobic? ogolnie podoba mi sie.(:
Pozdr,M+A

[Dorma]

Wiersz nawet calkiem niezly..Przemawia do mnie mimo tych powtorzen..
Cos w nim jest co mnie urzeklo..

[Krzysztof Butkiewicz]

Przeczytałem kilka razy (tak dla pewności :P) i z każdym kolejnym ten wiersz coraz bardziej przypomina mi kartkę wyrwaną z apmiętnika, bądź też urywek piosenki... a właściwie pioseneczki... a w 3 strofie to się już powoli psalm zaczął tworzyć... niestety nie moje klimaty (bóg i te rzeczy)...
Ale widzę tu też plus - jest troszczkę (IMO) nietypowy, co może się podobać ale nie musi (kwestia gustu)

Pozdrawiam
Krzysiek

p.s. jeżeli chodzi o tą nietypowość nie miałem na myśli tematyki oczywiście... bardziej chodziło mi o formę...

[Klaudiusz]

"Jeśli możesz , dobry Boże
daj mi wciążw ułudzie tkwić,
że coś mogę jeszcze zrobić,
trzymać , trzymać, trzymać ... trwać!"
to mi sie podoba