"Apel o wolność słowa"

[Ania Przesmycka]

Odziedziczyłam pióro po słynnym poecie;
Teraz mogę wzbić się ponad łąki i pastwiska;
Mogę obserwować zwykłych i niezwykłych ludzi;
Jak to czynia ptaki...

Nie zabraniajcie mi!
Jako młody owoc tej ziemi;
Jako dusza pragnąca nieba;
Chce ukazać Wam troski tego smutnego świata...

Zostawcie w spokoju moje wątłe ciało;
Tyle sie już nacierpiało!
Dajcie chwilę wytchnienia
I pozwólcie na spełnienie marzenia!

Czyż nie chcecie znać prawdy o sobie?
Jaka przyczyna tkwi w tej marnej istocie;
Co nade mną z sierpem stoi
I rozlewa atrament na dzieło moje?

Trudno zrozumieć takie stworzenia;
Które nie chcą usłyszec wad swoich z imienia...

Jednak siła moja jest ogromna;
Nie zmienię zdania nawet dręczeniem mojego ciała!

Napiszę o istocie tego świata;
O krwawym cierpieniu;
o życiu w bezdechu;
Napiszę...i nic tego nie zmieni...