Diabeł z Anioła

[Lilianna Szymochnik]

w ciemności nocy błyskały grzmoty łuną
anioł z niebios spadł podołom ziemskim
ziemia stękała drżeniu przeszyła grozą
ślepa czerwień odbiła światła odblasków,

anioł z nieba w ognie w czeluście upadł
z podciętym skrzydłom z grzechu pychy
oprzytomniał myślą ciała w metamorfozie,
na diabła się przemienił anioł-o mój Boże!

strach potworny krążył wszędzie w lichu
zło tańczyło błędnym kołem karuzeli złud
wszędzie panowała straszna w ryku muzyka
w tańcu wiatru porywcza nawała goniło zło,

świat zamarł zatrzymał czas ruchom zegara
Boska ręka w gniewie żywiołu biła anioła
siała spustoszenie falami ognia pędziła
w tornadzie bicza smagała razami pleców,

szczytu sięgał ów!Huragan goniący potwora
z marsem czoła twarzy w gniewie poruszony,
Aż!Do kresów ziemi w otchłanie w głąb piekła
do przepastnej czeluści złego wygoniło z wyroku,

słychać było jeszcze wrzasków potworne echo-echu
jęczące z bólami zagłady swojej rany z krwawicą
dostało za przewiny rózgami kary z niebios ręką
łzą gorzkim grzechu i z nagany z wiecznością,

wszystko nagle ucichło jak przyszło z ciszą
świat wrócił naturze swoje piękno czaru i uroku
zjawisko ucichło i odeszło swoim ścieżką żywiołu
promień wschodzącego słońca rozbłysnął niebiosom,

anioł w co? w diabła się przemienił-zasnął umęczony
z ranami krwawiąc w ziemskie ukrył się w ostępy azylu
bał się wyjrzeć oczom Bożego spojrzenia i gniewu
w piekielnych labiryntach skrył się osobą kontu,

na zawsze musiał pozostać już banitą wygnańcem zła
czasami w noc czarną wychodzi światu z łzą w oku
spogląda w niebo aniołów gdzie,był szczęśliwy w raju
ale!Sprzeciwił się Bogu swojemu Panu!-Diabłem zostając.


====================================================
W Ciemności nocy błyskały grzmoty łuną
Anioł z niebios spadł podołom ziemskim,
ziemia stękała drżeniu przeszyła grozą
ślepia czerwień odbiła światłami odblasków,

Anioł z nieba ognią w czeluście upadł
z podciętymi skrzydłom z grzechu pychy
oprzytomniał myślą ciała metamorfozie
na Diabła się zamienił Anioł-o mój Boże!,

Strach potworny krążył wszędzie lichu
zło toczyło błędym kołem karuzeli złud
Wszędzie panowała straszna wirom muzyka
w tańcu wiatru porywcze tornado goniła zło

Świat zamarł czas stał zatrzymał zegar
Boska ręka szałem żywiołu biła Anioła.
Siała spustoszenie falami ognia pędziła
tornadem biczem smagała razami-krwawicy

Szczytu sięgał huragan goniący potwora
z marsem czoła twarzy gniewem poruszony
Aż do kresów ziemi w otchłanie piekła
do przepastnej czeluści złego wygoniło.

Słychać jeszcze było ryku potworne echo
jęczące bólom zagłady swojej mocy krwawo
Dostało,za przewiny rózgami kar z nieba
łzą gorzkim grzechom-nagany wiecznością.

Wszystko nagle ucichł jak przyszło z ciszą
świat wrócił naturze swoje piękno uroku
zjawisko odeszło jak przyszło żywiołu
promień wschodzącego słońca rozbłysł nieba,

Anioł co? w diabła się zamienił zasnął
z ranami krwawiąc w ziemskie ukrył kąty
bał się wyjrzeć oczom Bożego spojrzenia
w piekielnych labiryntach skrył ziemi

Na zawsze musiał tu pozostać banitą złu
nieraz ukradkiem wychodzi nocą światu.
Kamuflując swoją twarzy maską i wygląd
chodzi i spogląda w niebo płacząc łzami

Wie!,że nie wróci już niebiosom rajskim
gdzie?był Aniołem w krainie wieczności.
Szczęśliwy jak nikt,a teraz płaci karą
bo? sprzeciwił się Bogu swojemu Panu.
---------------------------------------
w ciemności nocy błyskały grzmoty łuną
anioł z niebios spadł podołom ziemskim
ziemia stękała drżeniu przeszyła grozą
ślepa czerwień odbiła światło odblasków,

anioł z nieba w ognie w czeluście upadł
z podciętym skrzydłom z grzechu pychy
oprzytomniał myślą ciała w metamorfozie,
na diabła się przemienił anioł-o mój Boże!

strach potworny krążył wszędzie w lichu
zło tańczyło w błędne koła karuzeli złud
wszędzie panowała straszna w ryku muzyka
w tańcu wiatru porywcza nawała goniła zło,

świat zamarł zatrzymał czas ruchom zegara
Boska ręka w gniewie żywiołu-biła anioła!
siała spustoszenie z falami ognia pędziła
w tornadzie bicza smagała razami pleców,

szczytu sięgał ów!Huragan goniący potwora
z marsem czoła twarzy w gniewie poruszony,
Aż!Do kresów ziemi w otchłanie w głąb piekła,
do przepastnej czeluści złego wygoniło z wyroku,

słychać było jeszcze wrzasków potworne echo
z bólami jęczące w krwawicy smagane razami
dostał rózgami za przewiny z ręki niebios
gorzkim łzą grzechu i z nagany z wieczności,

wszystko nagle ucichło jak przyszło
świat wrócił naturze piękno w harmonii
zjawisko żywiołu odeszło z jądra zamilkło
sklepieniem nieba słońce wyjrzało z promieni,

anioł z diabła przemieniony-zasnął umęczony!
ukryty z ran krwawił w ziemskim ostępie azylu,
bał się wyjrzeć światu oczom Bożego gniewu
w piekielnych labiryntach skryty osobą kontu,

na zawsze musiał pozostać już banitą wygnańcem zła
czasami w noc czarną wychodzi światu z łzą w oku
spogląda w niebo aniołów gdzie,był szczęśliwy w raju
ale!Sprzeciwił się Bogu swojemu Panu!-Diabłem zostając.

czasami w nocy wychodzi światu,ze łzą w oku
spogląda w niebo gdzie,był szczęśliwy w raju
żałował,że Bogu się sprzeciwił swojemu Panu,
a teraz diabłem piekła ziemi króluje w potępieniu.