Zgłoś

@KOBIETA fajnie, fajnie, ale nie mam futerka:)

@Gosława Twoją poezją jak zawsze można się delektować

@violetta   :) ja również! Ale śnieg na rzęsach, kruszejące lodowce ( wyobraź sobie siłę tego dźwięku) i wycie głodnych wilków..Ach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

jestem dzieckiem śniegu;)    I wieloryby …oczywiście wieloryby …:)   

deszcz niedbale bije szybę za oknem krwawią głogi wsparta o parapet wypatruję jaskółek nasycając oczy nefrytową zielenią puch ze srebrnych topoli sponiewierał podwórze nie podchodź cierpkość dzikiej wiśni zastąpiłam goryczą złamana w pół jak trzcina układam pod powiekami obraz by zachować błędny błękit w jasnym świetle oglądam dłonie spójrz linie papilarne nachodzą jedna na drugą nie chcę już być bardziej twoja   Ta piosenka jakoś mi szczególnie tu pasuje

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

i jej retro wykonanie  No kocham ❤    

@Berenika97 właśnie ze swojej perspektywy nie wiem, czy każdy początek powinien mieć swój koniec, nie mam problemów z okazywaniem uczuć,  pokazywaniem swoich emocji, pokazywaniem siebie, bez względu na to jaka jestem beznadziejna:P nie wstydzę się tego:P, odczuwaniem kogoś, przebaczaniem (to mi idzie najszybciej:P) wobec osób mi najbliższych, ale czasami na koniec, np. wypadałoby opuścić przyjaciela, zdobyć się na odwagę, zakończyć relację, podkreślić ją grubą krechą i iść w swoją stronę, bo powiedzmy, że sobie na to, naprawdę zasłużył, choć jak to mówią, wina rozkłada się podobno po obydwu stronach (ale po jego bardziej;) no i ja tej kropki nad i, nie umiem i nie chce postawić, bo wiem, że tego będę najbardziej żałowała, takiego właśnie zakończenia, wolę dać szansę, kolejnemu, baaardzo długiemu początkowi :)