Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

staram się za wiele nie myśleć
za trudno jest tak po prostu zrozumieć
że gwiazdy świecą bo chcą a nie dlatego
że patrzymy


uwijam się z dniami dość płochliwie
w pośpiechu lepię jakieś namiastki
być może ciepła ale bez większego sensu

twoje wypełnienie czasu jest teraz
na wyciągnięcie dłoni
którą kiedyś nauczysz się wplatać we włosy
nie moje ale z moją upartością

nie zadaję standardowych pytań
wszystko co chcę wiedzieć
to czy warto wierzyć

że tylko moje wiersze leżą
nie przeczytane

Opublikowano
trudno zrozumieć że gwiazdy świecą bo chcą
a nie dlatego że patrzymy

uwijam się z dniami dość płochliwie
lepię jakieś namiastki
być może ciepła
bez większego sensu

twoje wypełnienie czasu jest teraz
na wyciągnięcie dłoni
które nauczysz kiedyś wplatać
moją upartością
we włosy nie moje

wszystko co chcę wiedzieć
zawija się w znaku zapytania
czy warto wierzyć

że tylko moje wiersze leżą
nie przeczytane


z puentą bym coś zrobił bo w obecności całego wiersza nie za bardzo


trochę namieszałem
ale wydaje mi się że może w jakimś stopniu pomogłem
albo i nie

wieczności.
Opublikowano

Dawno nie czytałam wiersza, który tak silnie uderzałby w moją wrażliwość.
Puenty się nie czepiam, bo kto wie, "co autor miał na myśli"?

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Simon Tracy Dziękuję za tak osobiste wyznanie. To, co piszesz o życiu "tam", a nie "tu", wybrzmiewa w każdym wersie Twojego poematu – czuć tę niemożność zadomowienia się w teraźniejszości. Świadomie lokujesz swoją wrażliwość w tradycji Schulza (i Grabińskiego) – dla którego jedyną prawdziwą ojczyzną była literatura i wyobraźnia. Twój poemat rzeczywiście jest krzykiem samotności, ale też – paradoksalnie – dowodem na to, że to "tam" istnieje i można je uobecnić słowem. Że da się zbudować most między dwoma rzeczywistościami, choćby był kruchy.  
    • @infelia Stworzyłeś kino w słowach. Tekst pełen życia, ciepła i autentyczności. To prawdziwa uczta dla zmysłów: czuć w nim zapach wędzonego mięsa, świeży chleb z pieca. Słychać krzyki, chichotanie, wycie psa, łomot do drzwi. Super! 
    • @Berenika97 Bardzo dziękuję za tak wyczerpującą ocenę i przeczytanie całości tak długiego utworu. Schulz i Grabiński to moi polscy ukochani pisarze."Sanatorium pod Klepsydrą" uważam za najwybitniejsze polskie dzieło w historii. Z Grabińskiego często przemycam życie tła. Ożywianie przedmiotów. Pamięć materii, która czuje, myśli i pamięta. Dodatkowo uwielbiam jego tom opowiadań o kolei "Demon Ruchu". Gdzie grozą,oniryzm,samotność i wykluczenie zderzają się z ostrą i bezduszną doczesnością. Gdzie ucieczka i ruch są jedyną szansą na ocalenie a zarazem są przekleństwem dla tych którzy nie mogą zaznać szczęścia i spokoju w tym świecie. Ja żyję "tam" nie "tu", dlatego też naturalne jest dla mnie posługiwanie się i językiem i wczucie się w tło dziejów. Ten poemat jest tęsknotą i wyrazem krzyku samotności bo "tu" nie ma już dla mnie miejsca ani nadziei.
    • @Alicja_Wysocka No tak, dzięki za odwiedziny. @tie-break Dzięki za tak obszerny komentarz, jest dokładnie tak jak to opisałeś.
    • @huzarc poeta obślinił słownik lecz słownik zaskoczył poetę swą wiedzą co nawet sto dni nie zgłębisz choć pragniesz najlepiej   cóż im innego zostało przyjaźni miłości aż nadto  poeta więc poszedł na całość ze słownikiem chadza - pod pachą :))  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...