Ku ukojeniu

[Jastrząb]

Przyjaźń podstawą miłości
Fundament Ostoja
Posiada troszkę niepewności
Na morzu niczym boja

Uczucie szczere aż do granic
W dreszczu emocji wyznane
Przy cichym szumie ulic
Do serca kierowane

Trudy życia szarego
Podeszły zazdrość i zło
Ocenić siłę uczucia Naszego
Wypróbować chciały Go

Zawiść tylko rujnuje
Szatański wymysł
Wątpliwości wyczuje
Mamiąc Jego umysł

Alkohol i narkotyk
Cichutko się zakradły
Niczym śmierci dotyk
Umysł Jego dopadły

Pomóc Mu nie mogę
To Jego wielka gra
Znam Swą drogę
Trasę wyznaczam Ja

Dziś to zrozumiałam
Nadszedł czas na zmiany
Łzy wszystkie wylałam
Tworzę własne plany

Teraz już bez Ciebie
Szczęścia kolor ujrzałam
Doceniłam samą siebie
Własną duszę poznałam