Miłość

[Poeta amator]

Nici czasu w ciemną i zimną noc złączone
Nici losu w cierpienie i ból serca splecione
Przez krainę mroku dusza kroczyć musi
Płynąc przez morze cierpienia serce zmuszone
W życiu mroku i cierpienia kroczą razem
Lecz w tym okrutnym świecie jeden azyl mają
Przestają cierpieć gdy z swym łożu zasypiają
Serce i dusza w jednym marzeniu złączone
Chcą wreszcie umrzeć i ten świat podły opuścić
I nastał dzień od dawna przez przeklętych wyśniony
Bóg wysłuchał modlitw cierpieniem przeszytych
I gdy krwawe słonce bieg po niebie skończyło
A trupi księżyc swe rządy nad niebem zaczął
Bólem przeszyci do snu wiecznego się ułożyli
Wiecznym snem zasnęli i już się nie obudzili
Wielu żałobników nad ich grobem płakało
Lecz oni byli szczęśliwi bo żadne z nich już
Nie istniało