Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

„ Anioły Duszy „


Rekomendowane odpowiedzi

:)... miłe Anioły duszy... ładnie ujęte... ale jakby tak...taka sobie "ukrócona" wersja

jednym spojrzeniem nieba
są wśród nas
wdziękiem skrzydeł
oczyszczają powietrze
na ziemi
nieskalanym dotykiem
uśmierzają gniew
wnętrzności
ustami przywierają
do skóry
jak odzienie -
widząc oblicze serca.

PS.I tak mi się podoba. Pozdrawiam...:)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Przykro mi Sunny, będę niemiły - spodobały mi się właściwie tylko trzy pierwsze wersy,
jak teleportacja, b. fajny pomysł. Następne niestety idą w kierunku, którego nie potrafię
określić, pozostawiają mnie obojętnym. No np. dlaczego odzienie ma widzieć oblicze serca
i dlaczego przywierają ustami do skóry? To mi się kojarzy z pijawkami... A nie dostrzegłem
wcześniej, abyś chciał z tych aniołów zrobić krwiopijców:)

ps. o, jeszcze to mi się podoba: "uśmierzają gniew wnętrzności".
Pzdr! :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Gdy ustami dotykają innych to mają tak gorące tak gorące i tak gorące usta że ciepło pocałunku rozchodzi się po ciele jak odzienie. Ale można mieć inne spostrzeżenia np. znajomej gdy recytowałem ten wiersz wyobraziła sobie setki tysiące pocałunków które przywierają do skóry jak odzienie.

N.K. w tym tygodniu większość moich wierszy były w wersji mini :) taki miniaturkowy tydzień :)

B.W. może napiszę kilka wierszy o wampirach ciekawy temat i bardzo popularny hlap,halp tutaj
wampir mlaska krwią twoich niewypowiedzianych słów oblizując do bieli zębiska ooo.. znak interpunkcyjny mam miedzy zębami jako wykałaczki użyję kolejnego wersu z twego wiersza uaahhhhaha hlap,hlap:)

T.B. Jak zauważyłeś nie pisałem o cukierkach ani balonikach ale jeśli chcesz to możesz dzisiaj sobie je kupić na niedzielnym odpuście a i nie zapomij o kapiszonowcu przyda się tobie przy kolejnych opiniach

Dziękuję za odwiedziny.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

po pierwsze tytuł, on już kojarzy się z grafomanią. anioły i dusza,
to jedne z tych słów, których używanie w poezji jest już bardzo
przetarte.

sama treść również nie zachwyca. myślałam, że tematyka będzie ujęta
w jakiś oryginalny sposób, jednak się zawiodłam

serdecznie Espena Sway :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Domysły Monika A czego tu się bać? Krytyki? Przecież bażanty, oprócz swoich kolorów mają coś z gołębia, co kamuflują, ale niekoniecznie przed czaplami -:)) Pozdro!
    • @Robert Wochna boję się napisać co mi po myśli chodzi choć mnie korci ... Zapamiętam ten wiersz z pewnością

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @zielarz piękne.... Wzruszające i piękne 
    • Wyliczanka jak wytłaczanka  dwadzieścia różnych skorupek jajek jednym w okno młynarza celnie rzucę, co mąki od piachu odróżnić nie umie.    Pięć dam kotom na pożarcie, ich szarą sierść rozjaśnie. Siódme w komin rzucę, sądzą obrus babie zapaskudzę.   Dwa kolejne na patelni rozbiję,  złość w apetyt niech mi się wbiję. Tym młodzieńcom, co pod oknem tak się śmieją  kogiel - mogiel z cukrem sporządze.   Resztę na później zostawię, bo mnie to wyliczanie ...   Zmęczyło okropnie.
    • Gdy dąb koronę liśćmi trwoni,   czas, jak żebrak, po niebie kroczy - W sękach pnia płacz wieków się gości, a kręgi w rdzeniu to milczących ojców oczy.   Rzeka, co głazom pieśń odmawia, nocą do zimnych trumien płynie - Niesie kurz gwiazd, łzy mgieł porannych, A w swym sercu wiecznie już ginie.     Człowiek - iskra, co w pyle drży,   w szkle godzin twarz próchnem znaczy.   Lecz wiatr mu szepcze: „Twój dom nie stoi - W korzeniach burz i w piołunie rozpaczy”.     Gdy księżyc krew zastygłą sączy,   świt rozcina czarny całun dni…   Prawda nie w tym, co trwa, lecz w tym, co pęka,   gdzie wieczność z chwilą dzieli rdza.     A wiatr ziarna w ziemię chowa,   gdzie śmierć i życie dzieli chwila - Każdy upadek to nowa pieśń,   Co z martwych liści wiosnę wyrywa.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...